هرگاه روزه‌دار آروغ بزند و چيزى دردهانش بيايد نبايد آن را فروببرد و الا روزه او باطل مىشود و قضا و كفّاره دارد، ولى كفّاره جمع لازم نيست.
اگر روزه‌دار بی‌اختیار در آب بيفتد، يا او را در آب بيندازند و سر او زیرآب رود، يا فراموش كند كه روزه است سر در آب فروبرد، روزه او باطل نمی‌شود، ولى اگر يادش بيايد بنا بر احتياط واجب بايد فوراً سر را از آب بيرون آورد.
اگر در شب چيزى بخورد كه می‌داند در روز بی‌اختیار قى می‌کند روزه باطل نمی‌شود، ولى احتياط مستحب اين است كه چنين كارى نكند و اگر كرد، روزه را قضا نمايد.
هرگاه به‌واسطه بى اطّلاعى و ندانستن مسئله، كارى انجام دهد كه می‌داند حرام است، ولى نمی‌دانسته روزه را باطل می‌کند، قضا دارد ولی کفّاره ندارد.
قى كردن (استفراغ) از روى عمد روزه را باطل می‌کند، هرچند براى نجات از مسمومیت و درمان بيمارى و مانند آن باشد، ولى قى كردن بدون اختيار يا از روى سهو روزه را باطل نمی‌کند.
هرگاه از روى فراموشى جماع كند و يا از روى اجبار به‌طوری‌که هيچ اختيارى نداشته باشد، روزه باطل نمی‌شود، ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد، يا اجبار برطرف شود، بايد فوراً ترك كند و الا روزه او باطل است.
اگر فراموش كند كه روزه است و به نيّت غسل سر را زیرآب كند روزه و غسل او، هر دو صحيح است.
هرگاه يقين دارد كه به‌واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون می‌آید كه به آن قى كردن مىگويند نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد و هرگاه براثر آروغ زدن بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر عمداً فروببرد روزه‌اش باطل است، ولى اگر بی‌اختیار فرورود اشكالى ندارد.
اگر روزه‌دار به‌اندازه‌ای تشنه شود كه طاقت تحمّل آن را ندارد و يا ترس بيمارى و تلف داشته باشد، می‌تواند به‌اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد بايد بنا بر احتیاط واجب بقيّه روز را امساك كند.
درجایی كه بايد پی‌درپی روزه بگيرد اگر در وسط يك روز را عمداً روزه نگيرد بايد همه را از نو به‌جا آورد.
اگر مانعى پيش آيد مانند عادت ماهانه و نفاس و سفرى كه ناچار ازآنجام آن است می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.
یوم‌الشک يعنى روزى كه انسان شك دارد آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، روزه آن واجب نيست و اگر بخواهد روزه بگيرد بايد نيّت ماه شعبان كند، يا اگر روزه قضا به ذمه دارد نيّت قضا كند و چنانچه بعداً معلوم شود ماه رمضان بوده از رمضان حساب مىشود، ولى اگر در اثناء روز بفهمد بايد فوراً نيّت خود را به روزه ماه رمضان برگرداند.
