مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفته‌اند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به‌جا آورند احتياط واجب آن است كه آن را قضا كنند.

اگر چيزي از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشکالي ندارد، ولي اگر از اول بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و کفاره دارد.

زيرا اطلاق ادلّه اعتكاف انصراف دارد به آنچه مسجد براى آن ساخته شده، كه آن عبادت خدا و بندگى اوست، نه توقّف در مسجد بدون انجام هيچ عبادت ديگر، در حالى كه غرق در مسائل دنيوى است، و اهميّتى به چيز ديگر نمى دهد.‌

درصورتی‌که بیماری او در حدی باشد که اوقات نماز را تشخیص نمی‌دهد نه‌روزه بر او واجب است و نه کفاره.

باید هنگام پرداخت کفّاره نیّت نمایند و درصورتی‌که همان زمان نیّت کفاره داشته است و کفاره هم بر او لازم شده می‌تواند نیّت نماید و الا باید اعاده نماید.

احتیاط واجب آن است که کفّاره را مطلقاً به واجب النّفقه ندهد.

هرچند هردو واجب النفقه یکدیگر نمی‌باشند، اما پرداخت آن خلاف احتیاط است.

احتیاط واجب آن است که به فقراء شیعه بدهد.

مصرف کفارات فقط فقرا و مستمندان هستند و احتیاط واجب آن است که کفاره غیر سادات به سادات داده نشود.

اگر روزه‌ها احتیاطی باشد هزینه‌ها از مال پدر پرداخته می‌شود (با رضایت سایر ورثه) و اگر قضای روزه‌های واجب بوده، هزینه آن را باید پسر بزرگ‌تر بپردازید.

پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آن‌ها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.

اگر فرصت نکرده قضا کند با اجازه ورثه از مال او کفاره دهند.