درصورتی‌که تحقیق کرده و وقت را اشتباه گرفته قضا ندارد ولی اگر بدون تحقیق اقدام کرده باید قضا کند.
هرگاه نمی‌دانسته است در چنین شرایطی روزه لازم است فقط قضا واجب می‌شود و کفاره ندارد.
باید قضا کند و احتیاط واجب آن است که والدین کفاره او را بدهند.
كسى كه با همسر خود بازى كند بدون اينكه قصد استمناء داشته باشد و منى از او خارج شود روزه باطل است ولی فقط قضا دارد، اما اگر اطمينان داشت كه با اين كار منى خارج نمی‌شود و تصادفاً خارج شد روزه‌اش صحيح است و قضا ندارد.
هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.
هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.
كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى می‌کند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌ی او باطل بوده‌اما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.
هرگاه كسى بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اينجا نيز قضا لازم است.(البته: درصورتی‌که آن فرد انسان موثقی باشد تحقیق بوده و کافی است و قضا ندارد)
اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، روزه صحیح است و اگر ماه رمضان باشد قضا واجب نيست.
اگر بدون آن‌که تحقيق کند صبح شده يا نه يا بعد از تحقيق، شک يا گمان کند که صبح شده است و کاري که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده روزه باطل است و اگر روزه ماه رمضان است تنها قضا دارد.
در فرض سؤال روزه باطل است و باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.
