شخص روزه‌دارى كه محتلم شده می‌تواند بول و استبراء از بول كند هرچند می‌داند به‌واسطه آن باقيمانده منى از مجرا بيرون می‌آید، حتّى اگر غسل كرده باشد اين كار براى روزه‌اش ضررى ندارد هرچند با خارج شدن باقيمانده منى از مجرا بايد مجدداً غسل كند.
هرگاه روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
هرگاه روزه‌دار می‌داند كه اگر در روز بخوابد محتلم می‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون می‌آید، جايز است بخوابد و چنانچه محتلم شود براى روزه او اشكالى ندارد.
اگر روزه‌دار به‌قصد بيرون آمدن مني، استمناء (خودارضايي) کند روزه‌اش باطل می‌شود هرچند مني از او بيرون نيايد؛ اما اگر بی‌اختیار در حال خواب يا بيداري بيرون آيد، روزه باطل نمی‌شود.
هرکدام باید به وظیفه خود عمل کنند.
این کار روزه را باطل نمی‌کند.
اگر دخول صورت نگیرد و انزال نشود روزه باطل نیست.
در روزه مستحبی کار خلافی نکرده اما روزه باطل می‌شود و در روزه قضا اگر بعدازظهر عمداً این کار را انجام دهد کفاره دارد و کفاره آن اطعام ده فقیر است و اگر نمی‌تواند 3 روز روزه می‌گیرد.
درصورتی‌که یقین به باطل شدن روزه شوهر ندارد باید تمکین نماید.
درصورتی‌که مطمئن بوده جنب نمی‌شود و اتفاقاً جنب شده است، روزه‌ی او صحیح است.
