مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

كسى كه از روزه گرفتن معذور است مكروه است با همسر خود جماع نماید.

كسى كه در شب ماه رمضان‌ وقت براى غسل و تيمّم ندارد اگر خود را جنب كند روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و قضا و كفّاره نیز بنا بر احتیاط واجب به‌جا آورد.

اگر مانعى پيش آيد مانند عادت ماهانه و نفاس و سفرى كه ناچار ازآنجام آن است می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.

در فرض سؤال آن روزی که در آن است را به پایان می‌رساند و ادامه نمی‌دهد و کفاره را پرداخت می‌کند.

اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعدازظهر ملتفت شود يا قبل از ظهر درحالی‌که افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان‏ تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.

در روزه‌هاي قضايي که وقت آن کم است (مثلاً 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نيازي به اجازه شوهر نيست و بايد روزه بگيرد. ولي در روزه‌هاي نذر و روزه‌هاي قضايي که تا ماه رمضان‌ وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر می‌شود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان‌ که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد.

هرگاه حائض یا نفساء بعد از بیدار شدن، متوجه شود که قبل از اذان صبح پاک‌شده، روزه او صحیح است و باید برای نماز غسل نماید

اگر درجایی که باید پی‌درپی روزه کفاره را بگیرد احتمال دهد که ضعف بدن باعث مریضی می‌شود و راهی جز این راه نداشته باشد که یک روز را روزه نگیرد می‌تواند بعد از رفع مانع ادامه دهد و لازم نيست از سر بگيرد.

هرگاه در میان آن‌ها دو شیعه عادل بوده باشد که شهادت به رؤیت هلال ماه بدهند، شهادت آن‌ها قبول است؛ همچنین اگر از مجموع شهادت آن‌ها اطمینان به رؤیت هلال حاصل شود کافى است.

در فرض سؤال جایز نیست و روزه باطل می‌شود.

هرگاه زن در آغاز، اکراه شده و در اثناء راضى شده، احتياط واجب آن است كه مرد دو كفّاره بدهد و بر زن چيزى جز قضا لازم نيست.

در کفاره روزه سی‌ویک روز پی‌درپی باید مقدم شود.