وضو گرفتن با آب مخصوص شرب جایز نیست و نماز و طواف‌های گذشته او ان‌شاءالله صحيح است؛ ولى بعدازاین تكرار نكند.
هرگاه بعد از انجام طواف شك كند آن را با وضو بجا آورده، يا شك كند غسل را انجام داده؟ طوافش صحيح است؛ ولى براى اعمال بعد (كه نياز به وضو، يا غسل دارد) بايد آن را بجا آورد.
هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وضوى او باطل شود، تجديد وضو مى‌كند و بازمی‌گردد. اگر حداقل نصف طواف (سه شوط و نیم) را تمام كرده بود، بقيّه را بجا مى‌آورد و اگر كمتر از نصف بوده از اوّل شروع مى‌كند و اگر زن در حال طواف عادت ماهانه شود، فوراً از مسجدالحرام خارج مى‌شود و حكم او نيز بعد از پاك شدن همين است.
هرگاه از روى سهو، يا غفلت، يا جهل، طواف واجب را بدون وضو انجام دهد باطل است و بايد آن را اعاده نمايد. همچنين اگر با حال جنابت، يا حيض، يا نفاس يا استحاضه بدون انجام وظائف آن، انجام دهد.
«طهارت از حدث» در طوافِ واجب شرط است، چه طواف عمره باشد، يا طواف حج، يا طواف نساء. حتّى در عمره و حج مستحب ـ كه پس از احرام بستن واجب است آن را تمام كند ـ طهارت از حدث شرط است.
منظور از «طهارت از حدث» اين است كه محرم به هنگام طواف، از جنابت و حيض و نفاس پاك بوده و وضو داشته باشد.
لازم نيست محرم نيّت را به زبان آورد، يا حتّى از قلب خود بگذراند؛ بلكه همين مقدار توجّه داشته باشد كه تصميم دارد طواف انجام دهد و اين توجّه تا پايان طواف وجود داشته باشد كافى است. به‌عبارت‌دیگر، نيّت در عبادات مانند نيّت در كارهاى روزمره است؛ همان‌طور كه (مثلاً) با قصد آب مى‌خورد و راه مى‌رود، اگر به همان شكل عبادت را بجا آورد نيّت انجام‌شده است؛ تنها قصد قربت در عبادات لازم است.
بايد طواف را با قصد خالص براى خدا بجا آورد؛ زيرا طواف از عبادات است و بدون نيّت همراه با قصد قربت صحيح نيست.
اگر در روغن بوى خوش باشد كفّاره آن بنا بر احتياط يك گوسفند است؛ هرچند از روى اضطرار باشد و اگر بوى خوش نداشته باشد، در صورت ماليدن به بدن، كفّاره آن نيز بنا بر احتياط يك گوسفند است. البته استفاده کردن از پماد طبی (برای درمان) مانعی ندارد.
اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همان‌جا لبّيك مى‌گويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمى‌تواند بازگردد، همان‌جا محرم مى‌شود و لبّيك مى‌گويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.
اگر لبّيك گفته، امّا نمى‌داند صحيح گفته يا نه؟ بنا را بر درست گفتن مى‌گذارد و احرامش صحيح است.
هرگاه در ميقات باشد و شك كند لبّيك گفته، يا نه بايد لبّيك را بگويد و اگر از ميقات گذشته، احتياط آن است اگر مى‌تواند بازگردد و لبّيك را بگويد و اگر نمى‌تواند، در همان‌جا بگويد.
