پرداختن نفقه وظیفه‌ای است و تمکین وظیفه‌ای دیگر و تمکین مشروط به پرداخت نفقه نیست، احتیاط واجب آن است که زن از تمکین خوددارى نکند ولى میتواند با اجازه حاکم شرع از اموال او به مقدار نفقه خود بردارد.
حاکم شرع می تواند زوجه را ملزم به تمکین کند.
نوعی تمکین است مگر در صورتی که زن مانع از نزدیکی از قبل باشد.
1- در تعلق نفقه احتیاط این است که هر دو تمکین انجام شود. 2-در مورد نفقه وحدت مطلوب است. 3- نفقه بر اساس تمکین تسهیم نمی شود، اگر در عرف زن را غیر متمکنه بدانند مطلقا نفقه ندارد هر چند بعضی از انواع تمکین را انجام دهد.
درصورتی‌که رابطه زناشويى بين زن و شوهر انجام‌نشده و مهريه عندالمطالبه باشد و زن مطالبه كند شوهر بايد بپردازد و اگر نپرداخت زن میتواند تمكين نكند؛ اما اگر براى دادگاه ثابت شود كه شوهر توان پرداختن نقدى مهريه را ندارد آن را مطابق توان مالى زوج تقسيط می‌کند و زوجه با دريافت اولین قسط بايد تمكين كند وگرنه ناشزه است و حقّ نفقه ندارد.و درصورتی‌که مهریه عند الاستطاعه باشد زوجه حق حبس ندارد.
