هرگاه كسى كه سفرش سفر معصيت است در اثناء راه از قصد خود برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ يا بيشتر باشد و يا مجموع رفتن و برگشتن هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند.
هرگاه كسى همراه ظالمى سفر كند و مسافرت او كمك به ظالم محسوب شود سفر او حرام است و نمازش را بايد تمام بخواند، مگر آنكه مجبور باشد يا براى انجام‌وظیفه مهم‌تری مانند نجات جان مظلومى با او سفر كند كه در اين صورت نمازش شكسته است.
كسى كه از وطنش صرف‌نظر كرده و می‌خواهد وطن ديگرى براى خود انتخاب كند بايد در مسافرت نماز را شكسته بخواند، مگر آنكه سفرش طولانى شود و جزء افراد خانه بدوش حساب شود.
نماز او کامل است زیرا نیت مسافرت نداشته است.
چنانچه زن بدون اذن شوهر مسافرت نماید، نماز او بنا بر احتیاط واجب کامل است، ولى اگر سفر واجبى مانند حج واجب بوده باشد رضايت شوهر شرط نيست و نماز شكسته است.
در عدّه طلاق خلع، زن برای مسافرت منعی ندارد ولی با دیدن دو عادت، عدّه تمام نمی شود؛ لذا مقدار عدّه در مورد زنانى كه عادت مى شوند احتياط واجب آن است كه به قدرى صبر كند كه دو بار حيض ببيند و پاك شود هنگامى كه حيض سوم را ديد عدّه او تمام است.
مسافرت به‌قصد تفريح و گردش و استفاده از آب‌وهوا و مانند آن تا آنجا كه موجب اسراف و كار حرام ديگرى نباشد جايز است و نماز را بايد شكسته بخواند.
«صحرانشین‌های خانه‌به‌دوش» كه وطن خاصى ندارند و هر جا آب و خوراك براى خود و حيواناتشان فراهم باشد توقّف می‌کنند، بايد در اين مسافرت‌ها نمازشان را تمام بخوانند و روزه را بگيرند.
خارج شدن از محل اقامت به بیش‌ازحد ترخیص، قصد اقامه‌ی ده روز را به هم می‌زند و باید در سفر اول نماز کامل خوانده شود، ولی در آن سفر تفریحی نمازش شکسته است.
كسانى كه راهنماى حج و مدير كاروان حجاج و مانند آن می‌باشند، درصورتی‌که مسافرت جزء يا مقدّمة شغل آن‌ها محسوب شود و اين كار مدّت قابل‌ملاحظه‌ای (حدود چند ماه) به طول انجامد بايد نماز را تمام بخوانند.
حكم نماز مسافر مربوط به آسان بودن و سخت بودن سفر نيست، بلكه در مسافرت‌هاى راحت امروز نيز بايد نماز را شكسته خواند و قانون اسلام ناظر به عموم جامعه است و الآن هم اکثریت مردم در مسافرت نسبت به وطن خود مشقت‌های بیشتری را متحمل می‌شوند و این ارفاق، در حقّ آن‌ها شده است.
