دفعات وارسی جهت تشخیص پاکی میان حیض
برای تشخیص پاکی میان حیض، چه مقدار وارسی کافی می باشد؟
در فرض سؤال، روزی دو سه بار وارسی کردن کافی است.
در فرض سؤال، روزی دو سه بار وارسی کردن کافی است.
قرائت بخشی از آیه سجده دار و نیز نوشتن آیه سجده دار درصورتیکه مس صورت نگیرد، مانعی ندارد.
اگر در حال عادت ماهانه يا نفاس، آفتاب يا ماه بگيرد و تا آخر مدّتى كه خورشيد يا ماه باز میشود از خون حيض و نفاس پاك نشده باشد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد. همچنین نماز آیاتی که بهواسطه زلزله واجب شده است و قضای آن بر حائض و نفساء واجب نیست.
اگر مبتدئه بيشتر از ده روز خون ببيند كه چند روز آن نشانه حيض دارد، چنانچه خونى كه نشانه حيض دارد كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، آن خون حيض و بقيّه استحاضه است و اگر كمتر از سه روز باشد بايد آنچه را نشانه حيض دارد بگيرد و باقيمانده را به عادت خويشاوندان خود مراجعه كند، همچنين اگر آنچه نشانه حيض دارد بيش از ده روز باشد به تعداد عادت خويشاوند خود حيض قرار مىدهد و بقيّه استحاضه است.
هرگاه زنى در تمام ماه پاك نمى شود ولى در دو ماه پشت سر هم، چند روز معيّن(مثلًا از اوّل تا هفتم ماه) خونى را كه مى بيند نشانه هاى حيض را دارد، امّا بقيّه چنين نيست؛ او نيز بايد همان ايّام را عادت قرار دهد.
زنانى كه عادت وقتيّه و عدديّه دارند، اگر يكى دو سه روز جلوتر از زمان عادت يا بعد از آن خون ببينند بطورى كه بگويند عادت را جلو يا عقب انداخته، بايد به احكام زن حائض عمل كنند، خواه آن خون نشانه هاى حيض را داشته باشد يا نه.
انجام کارهای خانه توسط حائض و خوردن غذایی که توسط حائض پخته شده است اشکالی ندارد.
در صورتى که با پوست بدن تماسّ نداشته باشد اشکالى ندارد.
زن دارای عادت معیّن که زمان عادت او کمتر از ده روز است، اگر خونریزی وی از زمان عادتش بگذرد و نداند خونریزی تا ده روز ادامه می یابد تا تمام مدّت ده روز حیض باشد یا بیشتر از ده روز ادامه می یابد که در این صورت تنها مدّت عادت، حیض شمرده شود، استظهار میکند؛ یعنی تا ده روز صبر میکند و به احکام زن حائض عمل میکند تا حال او روشن شود. اگر خون تا ده روز قطع شد، همۀ روزها را حیض قرار میدهد و چنانچه از ده روز گذشت، روزهای عادت خود را حیض و باقی را استحاضه به شمار می آورد.
مستحب است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك كند و دستمال و پنبه را عوض نمايد و وضو بگيرد، يا اگر نمىتواند تيمّم كند و در جاى نماز خود رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر خدا و دعا و صلوات شود.
عبادات او اشكالی ندارد و از قبيل خطاى در تطبيق است.