اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر اینطور نیست استحاضه محسوب می گردد. ضمنا چنانچه بعداً اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.
چنانچه زن، عادت معين دارد (مثلا هفت روز) و روز هشتم نيز خون ديده است، بنا را بر حیض می گذارد. اگر خون در روز دهم قطع شد همه ی ده روز، حيض است و روزه تمام اين ده روز را بايد قضا کند و اگر خون تا روز يازدهم نيز ادامه داشت باید به حکم استحاضه عمل کند. بنابراین برای روزه، قبل از اذان صبح روز یازدهم غسل می کند و روزه می گیرد.
چنانچه وقت برای انجام روزه قضا تنگ باشد، بنا بر احتیاط واجب باید ابتدا قضای روزه خودش را بجا آورد، در غیر این صورت علاوه بر قضا کفاره تأخیر هم دارد.
روزه زن مستحاضه صحيح است، مستحاضه قليله نيازي به غسل کردن ندارد ولي مستحاضه کثيره در صورتي روزه او صحيح است که بنابراحتیاط واجب غسل نماز مغرب و عشاي شبي که ميخواهد فرداي آن را روزه بگيرد به جا آورد و همچنين غسلهاي روزي را که روزه است، البته این حکم مخصوص روزه ی ماه رمضان و قضای آن می باشد.
مستحاضه اگر غسل مغرب را انجام داده، روزه صحیح است و الا امساک کند و قضا کند، ولی در مورد سایر غسل‌ها روزه صحیح است.
هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل هفته‌ای سه روز به مدت حداقل دو ماه، رفت‌وآمد می‌کند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.
اگر قبل از ظهر متوجه بشود نیت روزه را تغییر داده و اعتکاف او صحیح است.
احتياط واجب آن است كه كسى كه روزه واجب گرفته، غسل ارتماسى نكند و سر خود را زير آب فرو نبرد، ولى اگر از روى فراموشى غسل ارتماسی كند، صحيح است و ضرر به روزه او نمى زند.
در فرض سؤال، باید بنا را بر پاکی بگذارد و روزه او صحیح است.
در فرض سؤال، تابع نیستند و وطن پدر، وطن فرزند و وطن شوهر یا زن، وطن زن یا شوهر نیست. البته اگر در یکی از این چند حالت، در آنجا بماند، در حكم وطن و نماز و روزه کامل است و نيازى به‌قصد ده روز ندارد: 1 قصد سکونت طولانی‌مدت مانند یک سال یا بیشتر. 2 ماندن هفته‌ای حداقل سه روز در مدت‌زمان حداقل دو سال. 3 ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده)، در مدت‌زمان سه سال و بیشتر.
