شخصى كه می‌خواهد از طرف ديگرى نماز يا روزه، يا عبادت ديگرى، به‌جا آورد بايد در موقع نيّت، میت را معيّن كند، لازم نيست اسم او را بداند، همين اندازه كه علامت و نشانه‌ای براى او در قصد و نيّت خود قرار دهد كافى است.
فرقی ندارد و درصورتی‌که جاهل قاصر بوده نمازهایی که خوانده است کفایت می‌کند.
به مقداری که یقین دارید باید انجام دهید البته اگر احتیاط کنید خوب است.
اگر انجام نداده و هزینه‌ها گران‌تر شده است، اجیر اختلاف قیمت اجیر دیگر را ضامن است.
قنوت و تسبیحات اربعه و سه سلام از مستحبات متعارف است.
در فرض سؤال همان نشانه‌ای که قبلاً در ذهن او بوده کافی است.
در صورتى ذمّه میت ادا خواهد شد كه اطمينان پيدا شود كه نايب نماز را خوانده است و اگر شك كند كافى نيست.
كسى كه اجير براى قضاى نماز و روزه می‌شود اگر طرز مخصوصى را با او شرط كنند (مثلاً بگويند نماز را بايد در مسجد يا در فلان ساعت بخواند) بايد به‌شرط عمل كند، امّا اگر شرط خاصی با او نكنند مطابق تكليف خود و طبق معمول انجام دهد و در مستحبات نيز آنچه معمول است به‌جا مىآورد و بيش از آن لازم نيست مگر شرط كنند.
نائب شدن افراد مختلف اشکالی ندارد و هرگاه اشخاص متعدّدى را براى قضاى نماز میت اجير كند لازم نيست براى هرکدام وقت معيّنى را تعيين نمايد، بلكه آن‌ها می‌توانند در هر وقت كه بخواهند نماز را به‌جا آورند، ولى براى رعايت ترتيب بين نمازهاى قضا احتياط مستحب آن است كه براى هرکدام از آن‌ها وقتى را معيّن نمايد، مثلاً با يكى قرار می‌گذارد كه در فاصله صبح تا ظهر نماز قضا به‌جا آورد و با ديگرى از ظهر تا شب و نيز بهتر است هريك از آن‌ها مقدار نمازى را كه می‌خواند با ديگرى شبيه باشد، مثلاً اگر از نماز ظهر شروع می‌کند و تا نماز صبح پايان مىدهد (خواه يك شبانه‌روز بخواند يا چند شبانه‌روز) ديگرى نيز از ظهر شروع كند و به صبح خاتمه دهد.
شخصی که اجیر می‌شود مالک پول است و می‌تواند هر کاری انجام دهد ولی مشکل آن است که قبول این مقدار نماز استیجاری کار بسیار مشکلی است و مدتی طولانی می‌خواهد که شاید صاحب آن پول به این مدت راضی نباشد.
