مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه صیغه ی نذر را نخوانده باشید عمل به آن واجب نیست و اگر خوانده اید کافی است دهه ی عاشورا و دهه ی آخر صفر را لباس سیاه بپوشید.

اگر به‌واسطه عذرى با بدن یا لباس نجس از روى ناچارى نماز مى‏خواند بنا بر احتياط مستحب نبايد به او اقتدا كرد.

اگر لباس او نجس نشده و فقط بدن نجس است می‌تواند امام جماعت باشد.

هرگاه شخصى نداند لباس یا بدن او نجس است و نماز بخواند نماز او صحیح است و اتّصال برقرار است.

اگر می‌تواند باید بخرد یا کرایه کند و اگر دیگرى به او ببخشد یا عاریه دهد چنانچه منّت و ناراحتى زیادى نداشته باشد باید قبول کند.

اشکال دارد.

نگهداری صلیب جایز نیست و نمازخواندن با صلیب یا بالباسی که آرم صلیب دارد اشکال دارد.

ترك چند چيز در لباس نمازگزار به اميد ثواب مطلوب است ازجمله: پوشيدن لباس سياه (مگر در مورد تعظيم شعائر، چادر، عبا و عمامه سادات)، لباس كثيف و تنگ، لباس كسى كه از نجاست پرهيز نمی‌کند؛ مخصوصاً لباس شراب‌خوار و باز بودن دکمه‌های لباس و پوشيدن لباسى كه نقش صورت دارد و همچنين انگشترى كه روى آن صورت انسان يا حيوانى نقش شده است.

منظور همان عکس ذوی الروح است.

نماز او اشکال دارد و اگر عکس مبتذل نیز نباشد احتیاط این است که از پوشیدن چنین لباس‌هایی در نماز اجتناب کند.

باید با همان نماز بخواند.

در شش صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحیح است: 1 ـ درجایی که به‌واسطه زخم یا جراحت و دمل، لباس یا بدن به خون ‌آلوده ‌شده باشد. 2 ـ درجایی که خون موجود در لباس کمتر از درهم باشد (درهم تقریباً به‌اندازه‌ی ‌یک «بندانگشت» اشاره است). 3 ـ هرگاه لباس‌های کوچک مانند جوراب و عرقچین او نجس باشد. 4 ـ محمول متنجّس. 5 ـ لباس زنى که پرستار بچه است. 6 ـ درجایی که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. مثلاً درجایی گرفتارشده که لباس او نجس است و قابل‌تبدیل نیست یا وقت براى تطهیر آن تنگ است در اینجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحیح است.