اگر گرفتن ناخن از روى عمد باشد، كفّاره گرفتن هر ناخن يك مد طعام (حدود 750 گرم) است؛ و هرگاه تمام ناخن دست‌ها را بگيرد، كفّاره آن يك گوسفند است. همچنين اگر تمام ناخن‌های دست‌وپا را در يك مجلس بگيرد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ امّا اگر ناخن دست‌ها را در يك مجلس و ناخن پاها را در مجلس ديگر بگيرد، كفّاره آن دو گوسفند است.
مُحرم (چه مرد و چه زن) نبايد مو از بدن خود جدا كند؛ خواه با تراشيدن باشد، يا قيچى كردن، يا كندن به هر وسيله ديگر (مثلاً به‌وسیله دارو)، خواه شخصاً اين كار را انجام دهد، يا ديگرى را وادارد تا او را اصلاح نمايد؛ حتّى جدا كردن يك مو از بدن جايز نيست و فرقى ميان اعضاى بدن نمى‌باشد.
اگر به هنگام انجام وضو يا غسل دست بر بدن بکشد و مويى بدون قصد كنده شود اشكالى ندارد و كفّاره‌اى واجب نمی‌شود.
هرگاه عمداً سرخود را بتراشد، يا موهاى زير هر دو بغل يا يكى را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است؛ ولى اگر از روى ضرورت سرخود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير، كه به هرکدام دو مد طعام (تقریباً يك كيلو و نيم) بدهد و احتياط واجب آن است كه در زايل كردن موى زير بغل نيز همين كفّاره را بدهد؛ امّا اگر مقدارى از موى سر، يا صورت، يا زير بغل، يا زير گلو و مانند آن را زايل كند، كافى است يك فقير را اطعام نمايد.
اگر از روى ندانستن مسئله، يا فراموشى، يا غفلت، موى بدن را زايل كند كفّاره ندارد.
ازدواج كردن در حال احرام براى مُحرِم، اعم از زن و مرد، جايز نيست؛ خواه خودش صيغه عقد را بخواند، يا به ديگرى وكالت دهد كه اين كار را انجام دهد. خواه عقد دائم باشد يا موقّت و درهرصورت عقد او باطل است، اما و هرگاه علم به حرام بودن آن داشته باشد و اقدام به اين كار كند، آن شخص بر او حرام ابدى خواهد شد.
جايز نيست مُحرم براى ديگرى صيغه عقد بخواند، هرچند او مُحرِم نباشد و در اين صورت نيز عقد او باطل است؛ امّا حرام ابدى نمى‌شود و كفّاره واجب نيست.
هرگاه شخص سوّمى زنى را براى كسى كه در احرام است عقد كند و محرم دخول نمايد و هر سه نفر عالم به حكمِ بطلان باشند، بر هر يك از آنان يك شتر به‌عنوان كفّاره واجب مى‌شود، ولى اگر آميزش صورت نگيرد، بر هیچ‌کدام كفّاره‌اى واجب نمى‌شود و در اين حكم تفاوتى نيست بين آن‌که زن و عاقد محرم باشند، يا نباشند و اگر بعضى از آن‌ها حكم را مى‌دانسته و بعضى ديگر نمى‌دانسته‌اند، كفّاره فقط بر كسى كه مى‌دانسته واجب است.
جايز نيست مُحرِم به همسر خود از روى شهوت نگاه كند؛ ولى نگاه بدون قصد لذّت مانعى ندارد.
هرگاه به‌قصد لذّت به همسرش نگاه كند، بايد يك گوسفند كفّاره بدهد و اگر با اين كار منى از او خارج شود، احتياط واجب آن است كه يك شتر كفّاره بدهد و اگر نمى‌تواند يك گاو و اگر قدرت بر آن‌هم ندارد، يك گوسفند كفّاره دهد.
هرگاه عمداً به‌قصد لذّت به زن ديگرى غير از همسرش نگاه كند، باید یک گوسفند کفاره بدهد و چنانچه با اين كار منى از او خارج شود، احتياط واجب آن است كه در صورت توان يك شتر و اگر نمى‌تواند يك گاو و اگر قدرت بر آن‌هم ندارد، يك گوسفند كفّاره دهد.
براى شخص مُحرِم جايز نيست كه بدن همسرش را به‌قصد لذّت لمس كند، ولى اين كار بدون قصد لذّت مانعى ندارد.
