مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

حکم ایستادن درجایی که باید می‌نشست را دارد و سجده سهو دارد.

مطابق نمازهای واجبش حساب می‌شود.

كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مى‏خواند هرگاه موقعى كه حمد و تسبيحات مى‏خواند شك كند سجده يا تشهد را به‌جا آورده یا نه، بايد اعتنا نكند، امّا اگر پيش از آن‏كه مشغول حمد و تسبيحات شود شك كند بايد به‌جا آورد.

در صورت که برخاسته و ایستاده‌اید و شک در تعداد سجده‌ها نموده‌اید به شک اعتنا نکنید هرچند قرائت را شروع نکرده باشید.

به محل سجده نگاه کند بهتر است و مستحبات را تا آنجا که تطبیق می‌کند انجام دهد.

کامل بایستد و بعد به سجده برود.

هرگاه در موقع قيام روى یک‌پا بايستد نمازش اشكال دارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن را به‌طور مساوى روى هر دو پا قرار دهد.

نماز باطل نیست.

چنانچه نشستن روی صندلی سبب شود قیام و رکوع را به‌طورمعمول انجام دهد مقدم است اما اگر این دو را نتواند انجام دهد نشستن بر زمین به صورتی که سجده را کامل انجام دهد مقدم است.

در موقع قيام نبايد بدن و پاها را حركت دهد و به طرفی خم شود يا به‌جايى تكيه كند، ولى اگر از روى ناچارى باشد مانعى ندارد.

منظور آن است که رکوع از حالت قیام صورت پذیرد بنابراین کسی که بعد از خواندن سوره برای کشتن حیوان گزنده‌ای (مثلاً) خم‌شده و پس‌ازآن بدون آنکه کاملاً بایستد به رکوع برود قیام متصل به رکوع را بجا نیاورده و لذا واجب است کاملاً بایستد و سپس به رکوع برود.

قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.