بيتوته در منى نيز مانند ساير اعمال حج، نيّت و قصد قربت مى‌خواهد؛ و كافى است در قلبش نيّت كند كه براى انجام حج تمتّع از حجةالاسلام، يا حج مستحبى شب را در منى مى‌ماند.
چنانچه به مکه برود و اعمال پنج‌گانه را انجام دهد و قبل از طلوع فجر به منى بازگردد، اشكالى ندارد.
مانعى ندارد كه حاجى شب يازدهم بعد از نیمه‌شب براى انجام اعمال مکه به مکه بيايد، يا همان روز عيد بعد از انجام اعمال سه‌گانه منى به مکه بيايد و تا نیمه‌شب بازگردد، كه بيتوته منى انجام شود.
كافى است حاجی جهت بیتوته در منی، نيمى از شب یازدهم و دوازدهم را در انجام بماند؛ خواه نيمه اوّل باشد، يا دوّم و نیمه‌شب از اوّل غروب آفتاب تا طلوع صبح محاسبه مى‌شود. البته شخصى كه بدون عذر در نيمه اوّل شب در منى نبوده، بايد نيمه دوم شب را در منى بيتوته كند.
در مقام ضرورت اشکال ندارد و در غیر این صورت جایز نیست.
بيتوته كردن در دامنه کوه‌های اطراف منى ـ به‌خصوص در موقع ازدحام ـ مانعى ندارد.
واجب است حاجى شب يازدهم و دوازدهم را در منى بماند (و در بعضى از مواقع، شب سيزدهم نيز واجب مى‌شود) و اگر در اين شب‌ها در غير منى باشد بايد كفّاره بدهد.
اگر در محلی بيتوته كرده‌ايد كه يقين داشته‌ايد جزء منى است تا يقين به خلاف آن پيدا نكنيد كفّاره‌اى به شما تعلّق نمى‌گيرد و درهرصورت اعلان به ساير حجاج لازم نيست؛ و علامت‌گذاری‌های فعلى قابل‌قبول است.
كفّاره ترك بيتوته بنا بر احتياط واجب بر خود شما لازم است، ولى اعلان به ديگران لازم نيست؛ امّا اگر آن‌ها باخبر شوند و كفّاره بدهند، شما بايد رضایت آن‌ها را جلب كنيد. ضمناً دامنه‌هاى کوه‌های اطراف منى، جزء منى است.
كسانى كه در تمام شب در مکه مشغول عبادت بوده و به منى نيامده‌اند، كفّاره ذبح گوسفند بر آن‌ها واجب نيست. همچنين ساير كسانى كه از بيتوته در منى معاف هستند.
در وجوب قربانى فرقى نيست بين آن‌که از روى علم و عمد بيتوته را ترك كرده باشد، يا از روى فراموشى، يا ناآگاهى از مسئله شرعى.
