مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

روزه حلق سر مربوط به کسانی است که در حج نمی توانند تقصیر کنند و بجای آن باید روزه بگیرند.‌

اگر از اوّل قصد زيادتر از هفت سنگ را به‌عنوان انجام‌وظیفه شرعى داشته صحيح نيست و بايد رمى را دوباره انجام دهد؛ ولى اگر بعد از تمام شدن هفت سنگريزه، اضافه زده ضررى ندارد.

در شرایط فعلى قربانى سه حالت دارد: الف) درصورتی‌که بتواند در انجام‌ قربانى کند و در انجام‌ قربانى را به مصرف برساند این مقدّم بر هر چیز است. ب) درصورتی‌که انجام‌ قابل‌مصرف نباشد امّا مسلمین بتوانند آن را بسته‌بندی کرده به خارج منى و بلد دیگر بفرستند تا مصرف نیازمندان شود. در صورت عدم امکان روش اوّل، روش دوّم واجب است. ج) این‌که هیچ‌کدام از آن دو صورت ممکن نباشد و قربانى ضایع می‌شود و از بین می‌رود پول آن را کنار بگذارند و در ماه ذی‌الحجه هنگام بازگشت قربانى کرده و در مصارف آن مصرف کنند هیچ اشکالى براى حج آن‌ها نخواهد داشت و اگر نمی‌توانند پول قربانى را کنار بگذارند بر ذمّه بگیرند.

در صورتی که عرف آن را عیب محسوب کند همان حکم را دارد و چون مشکوک است از آن برای قربانی حج استفاده نشود.‌

مسلمانان بايد كارى كنند كه گوشت‌های قربانى استفاده شود و از بين نرود و مانند بعضى از سال‌ها مجبور به دفن كردن يا سوزاندن آن‌ها نشوند؛ زيرا اين كار اسراف است و حرام و مخالف دستورات اسلام است و چنانچه در منى مستحقّينى يافت نشوند، بايد آن را به ساير كشورها ببرند و به فقرا و مؤمنان بدهند و چنانچه هزينه‌اى براى اين كار لازم باشد بايد حكومت اسلامى، يا مردم، آن را بپردازند.

عمره تمتّع حتماً بايد در ماه‌های حج (شوّال، ذی‌القعده و ذی‌الحجه) واقع شود؛ و به‌طور اجمال از پنج عمل زير تشكيل مى‌شود:1. احرام بستن از ميقات به‌قصد عمره تمتّع.2. هفت بار طواف خانه كعبه. 3. دو ركعت نماز طواف نزد مقام ابراهيم.4. سعى بين صفا و مروه (هفت بار).5. تقصير، يعنى كوتاه كردن مقدارى از مو يا ناخن، ولى به گرفتن ناخن قناعت نشود. پس ‌از انجام اعمال پنج‌گانه فوق، از احرام بيرون مى‌آيد و تمام چيزهايى كه به خاطر احرام بر او حرام شده بود حلال مى‌شود.

به فتواي ما مهم افتادن سنگ‌ها در محل رمي جمرات است نه اصابت به ستون و با توجّه به این‌که سنگ به هرکجا اصابت کند نهايتاً به محل رمي مي¬افتد اشکالي ندارد. چون در پايين ديوار، حوضچه¬اي با شيب تند ساخته¬اند و سنگ‌ها به يک محل مي¬ريزد و در روايات هم آمده که اگر سنگ به محل ديگري اصابت کند و بعد منحرف شود و به محل رمي بيافتد کافي است.

چون محاذى بودن شهر جدّه با هیچ‌یک از میقات‌ها مسلّم نيست، بايد براى احرام به ميقات يا به محاذات ميقات برود و اگر هیچ‌کدام امكان ندارد، احتیاطاً با نذر محرم مى‌شود و سپس بنا بر احتياط در ابتداى حرم تجديد احرام مى‌كند.

مى‌تواند آن را به‌عنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ به‌عنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.

هرگاه نذر حج كند و زمانى براى آن تعيين نكند مى‌تواند آن را تأخیر بيندازد؛ (ولى احتياط آن است كه زياد به تأخیر نيندازد). ولی اگر زمانى براى حج نذری معيّن كرده، واجب است در همان زمان انجام دهد و چنانچه عمداً انجام ندهد بايد كفّاره بدهد (کفاره نذر مانند کفاره روزه ماه مبارک رمضان است) و احتياط آن است كه حج را نيز قضا كند.

حج او صحيح است؛ ولى اگر قربانى در منى از بين مى‌رود و قابل‌استفاده نيست، بايد پول آن را كنار بگذارد و در ماه ذی‌الحجه همان سال و اگر نتوانست در سال بعد در ايّام تشريق (دهم و يازدهم و دوازدهم ذی‌الحجه) در شهر خودش قربانى كند

هرگاه از راهى بگذرد كه محاذى هیچ‌یک از میقات‌ها نيست (مانند جدّه)، باید به ميقات، يا جايى كه محاذى يكى از میقات‌ها باشد رود و ازآنجا محرم شود و اگر آن‌هم امكان ندارد، از هر جا كه احتمال مى‌دهد محاذى يكى از میقات‌هاست محرم مى‌شود، سپس به اولین نقطه حرم (در اطراف مکه) كه رسيد، احرام خود را تجديد مى‌كند (يعنى دوباره نيّت نموده و لبّيك گويد).