طواف حدّ معينى ندارد و طواف در تمام مسجدالحرام جايز مى‌باشد، به‌علاوه برخورد از روى لباس بدون قصد خاص اشكال ندارد.
پوشانيدن عورت بر طواف كننده واجب است؛ بلكه لازم است بدن خود را طورى بپوشاند كه نگويند بدنش برهنه است.
كسى كه طواف عمره تمتّع را عمداً ترك كند تا وقت وقوف به «عرفات» تنگ شود، احتياط واجب آن است كه نيّت حج اِفراد كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده نمايد.
كسى كه از روى سهو و فراموشى طواف عمره تمتع را ترك كند، حج او درست است و هر وقت يادش آمد طواف را به‌جا مى‌آورد (و احتياط مستحب آن است كه سعى را هم بعدازآن اعاده كند) و اگر به وطن خود بازگشته، يا از مکه بيرون رفته و مراجعت به مکه براى او زحمت دارد، نايب بگيرد تا طواف او را به‌جا آورد و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه قربانى كند و اگر فرستادن به مکه ممكن نيست، در شهر خود قربانى نمايد.
هرگاه محرم دسترسى به آب پيدا نكند، يا از استعمال آب معذور باشد و نتواند صبر كند تا عذرش برطرف شود، واجب است به‌جا آن تيمّم كند؛ خواه تيمّم بدل از غسل باشد، يا بدل از وضو؛ سپس طواف را بجا آورد و نايب گرفتن لازم نيست.
هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وضوى او باطل شود، تجديد وضو مى‌كند و بازمی‌گردد. اگر حداقل نصف طواف (سه شوط و نیم) را تمام كرده بود، بقيّه را بجا مى‌آورد و اگر كمتر از نصف بوده از اوّل شروع مى‌كند و اگر زن در حال طواف عادت ماهانه شود، فوراً از مسجدالحرام خارج مى‌شود و حكم او نيز بعد از پاك شدن همين است.
اگر در اثناء طواف شك كند وضو گرفته؟ و حالت سابقه خود را از وضو و حدث نداند، اگر بعد از گذشتن از نصف (سه شوط و نیم) باشد طواف را رها مى‌كند و وضو مى‌گيرد و از همان‌جا بقيّه طواف را بجا مى‌آورد و سپس احتیاطاً آن را اعاده مى‌كند و اگر قبل از گذشتن از نصف باشد، طواف او باطل است.
هرگاه در اثناء طواف شك كند غسلى كه بر او واجب بوده انجام داده، يا نه؟ بايد فوراً از مسجدالحرام خارج شود و پس از غسل بازگردد، سپس اگر حداقل نصف طواف (سه شوط و نیم) را تمام كرده باشد، دنباله آن را بجا مى‌آورد و احتياط آن است كه پس از اتمام طواف آن را اعاده كند و اگر قبل از گذشتن از نصف بوده، از اوّل شروع مى‌كند.
هرگاه بعد از انجام طواف شك كند آن را با وضو بجا آورده، يا شك كند غسل را انجام داده؟ طوافش صحيح است؛ ولى براى اعمال بعد (كه نياز به وضو، يا غسل دارد) بايد آن را بجا آورد.
اگر در زمان خاصی بیماری‌اش تخفيف پيدا مى‌كند، به‌گونه‌ای كه مى‌تواند در آن زمان طواف و نماز طواف را با وضو و بدنِ پاك به‌جا آورد، بايد اين اعمال را در آن زمان انجام دهد و اگر چنين وقتى ندارد، درصورتی‌که زحمت زيادى نداشته باشد، هر بار كه وضويش باطل شد تجديد وضو كند و اگر زحمت زياد دارد، براى طواف يك وضو و برای نماز هم يك وضو مى‌گيرد و اگر نماز طواف را بلافاصله بعد از طواف بخواند، همان وضوى اوّل كافى است و نايب گرفتن لازم نيست.
چنانچه نتواند در اثناء طواف وضو بگيرد، يا اين كار زحمت زياد داشته باشد، مى‌تواند براى طواف به يك وضو اكتفا كند و براى نماز طواف وضوى ديگرى بگيرد. هرچند در اثناء طواف و نماز، وضويش باطل شود و اگر نماز طواف را بلافاصله بعد از طواف بخواند، همان وضوى اوّل كافى است و نيازى به نايب گرفتن نيست.
در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.
