به هرکدام از کتابخانه ها یک کتاب بدهد و در صورتی که تعدادشان زیاد است بین آن ها قرعه بزند و به آنکه قرعه به نامش درآمد بدهد.
امانت‌دار حق ندارد آن را به‌جای ديگر ببرد، مگر آنكه احتمال دهد در آنجا از بين مىرود و بداند چون آنجا در نظر صاحب‌مال براى حفظ بهتر بوده است گفته است بيرون نبر، ولى اگر نداند به چه جهت اين سخن را گفته بايد به‌جای ديگر نبرد و اگر ببرد و تلف شود احتياط واجب آن است كه عوض آن را بدهد.
اصل آن است که بعد از اتمام معامله، مبیع منتقل به ملک مشترى می‌شود و اگر بایع در حفظ آن کوتاهى نکرده باشد، به‌عنوان امانت‌دار، مسئول تلف آن نیست و تلف از ملک مالک (یعنى مشترى) واقع خواهد شد. ولى شارع مقدّس در اینجا اصل را شکسته و بایع را ضامن شمرده است.
هرگاه مشترى تا سه روز پول جنسى را که نقداً خریدارى کرده نیاورد فروشنده حق فسخ دارد و اگر پول آن متاع را داده آن چیز در نزد شما امانت است.
اگر تصرف در خانه و زندگی او باشد جایز نیست مگر در صورت ضرورت.
اگر صاحب‌مال بميرد و چند وارث داشته باشد، امانت‌دار بايد مال را به همه ورثه بسپارد، يا به كسى كه وكيل همه آنان باشد بنابراين، اگر تمام مال را فقط به يكى از ورثه بدون اجازه ديگران بدهد ضامن سهم ديگران است.
تحويل دادن آن نسخه منحصربه‌فرد، به يكى از آن سه نفر شرعاً جايز نبوده و بايد به نحوى آن را جبران كند، زيرا امانتى بوده متعلّق به هر سه نفر.
در این‌گونه موارد طرفين با يكديگر مصالحه كنند.
اگر در حفظ و تعمیر کوتاهی و کار خلافی نکرده باشد، ید امانی است.
درصورتی‌که از قبيل اجاره و مانند آن باشد اشكالى ندارد.
هرگاه امانت‌دار نشانه‌های مرگ را در خود ببيند چنانچه ممكن است بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند و اگر ممكن نيست احتياط واجب آن است به حاكم شرع دهد و اگر دسترسى ندارد بايد وصیت كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب‌مال و جنس و خصوصيّات و محل آن را بگويد.
