هرگاه شرایط مذکور در ضمن عقد، نه به‌عنوان مهریّه، مطرح‌شده باشد، زوجه حق ندارد رفتن خود را به خانه شوهر منوط به آن کند، هرچند حقّ مطالبه و الزام به آن را دارد.
زن بدون دلیل نمی‌تواند نشوز اختیار کند، همچنین اطرافیان او بدون دلیل حق ندارند در این مسئله دخالت کنند و اگر این کار را انجام دهند گناهکارند.
كسى كه از زنا متولدشده هرگاه زن بگيرد و بچه‌ای پيدا كند آن بچه حلال‌زاده است.
زنى كه از راه نامشروع باردار شده، جايز نيست بچه‌اش را سقط كند و فرزند او حساب می‌شود فقط ارث از او نمی‌برد.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
درصورتی‌که ادامه ارتباط، مفسده‌ای برای شما و خانواده داشته باشد و یا ترک آن باعث نهی از منکر آنان شود می‌توان موقتاً آن را ترک کرد. در غیر این دو صورت صله‌رحم را در حدّ واجب ترک نکنید و درعین‌حال امربه‌معروف و نهی از منکر را با زبان خوش فراموش ننمایید.
چنانچه موارد بالا ثابت شود، زن ناشزه است.
هرگاه مردى روز ماه مبارك رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديكى كند گناه كرده، ولى بچه‌ای كه از آنان به دنيا می‌آید حلال‌زاده است.
زنان در چند مورد بدون اجازه شوهر می‌توانند از منزل خارج شوند: الف) در مورد انجام واجبات (مانند حج واجب و صله‌رحم نسبت به پدر و مادر و برادر و خواهر و امثال آن به مقدار لازم)، ب) فراگرفتن احكام اسلام مثل‌اینکه به مسجد بروند تا در آنجا احكام اسلامى را بشنوند، ج) در مورد تهيّه اجناس ضرورى و لوازم منزل درصورتی‌که شوهر يا شخص ديگرى براى آن‌ها انجام ندهد، د) براى رأى دادن در انتخابات و يا شركت در راهپیمایی‌های ضرورى، ... ه) در مورد مراجعه به طبيب.و هر آنچه موردنیاز زن است و بدون آن گرفتار زحمت می‌شود مانعی ندارد از قبیل عیادت بیماری که عرفا باید از او عیادت کند و همچنین اگر از ماندن در خانه خسته شود و بخواهد بیرون رود تا روحیه‌اش تازه شود.
بدون شك اين كار يكى از زشت‌ترین كارهاست كه ازنظر شرع مقدّس اسلام ممنوع و مشتمل بر محرّمات فراوانى است. بر حكومت اسلامى واجب است جلوى آن را با قوّت و قدرت بگيرد و عاملين آن را مجازات كند؛ و بر رسانه‌هاى گروهى نيز لازم است مردم را در اين زمينه روشن سازند تا در دام اين شياطين انسان‌نما نيفتند؛ و امّا ازنظر صحّت عقد، چنانچه زن به هنگام عقد راضى نبوده و پس‌ازآن هم هرگز راضى نشده چنان عقدى باطل است و زن می‌تواند بدون طلاق (البته با رعايت عدّه) با شخص ديگرى ازدواج كند و فرزندی كه از چنين ازدواجى به دنيا مى‌آيد نامشروع است و از پدر و مادر خود ارث نمى‌برد و آن‌ها هم از او ارث نمی‌برند؛ و بر همگان مخصوصاً مسؤولين لازم است تمهيداتى بينديشند كه عملاً از وقوع چنين ازدواج‌هايى جلوگيرى شود.
رعایت نظر پدر و مادر در این‌گونه مسائل واجب نیست ولى اگر بتواند موافقت آن‌ها را جلب کند بهتر است و در این امر کوتاهی ننماید.
در فرض سؤال لازم است پس از اتمام مدت عقد دوباره صیغه‌ی جدید خوانده شود یا مرد باقیمانده‌ی مدت را ببخشد و سپس عقد را براى مدّت موردنظر تجدید کنند.
