مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتی که خطر یا ضرر مهمی متوجه شما نباشد مانعی ندارد.

نذر جزء ایقاعات است و حتی در صورتی که فرد نذر دیگری را درباره خودش قبول کند باز هم الزام آور نیست.

با نذر نمى توان حلال را بر خود حرام کرد، ولى اگر نذر کرده که مازاد بر شأن را در راه خدا انفاق کند باید به نذر خود عمل نماید، ولى اگر عمل نکرده گناه کرده و احتیاط آن است که در هر سال یک بار کفّاره شکستن نذر بدهد.

اشکالی ندارد و آن را نذر مطلق می گویند.

نذرهاى مذکور تا آن جا که مخلّ به زندگى، و موجب عسر و حرج، و باعث تمسخر نگردد معتبر مى باشد، در غیر این صورت معتبر نیست، ولى نذرهایى مانند نذر روزه بدون خوردن سحرى، اشکال دارد؛ همچنین در موارد شک هیچ مسؤولیّتى براى عمل به نذر ندارد. البتّه تمام این احکام در جایى است که صیغه نذر به صورت صحیح خوانده شده باشد، و مایه آزار پدر نباشد; در غیر این صورت عمل به نذر لازم نیست.

نذر براى خدا جهت این بزرگواران جایز و مشروع است.

اشکالی ندارد.

هرگاه نذر كند روزه بگيرد ولى وقت و مقدار آن را معيّن نكند، چنانچه يك روز روزه بگيرد كافى است، همچنين اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيّات آن را معيّن نكند يك نماز دو ركعتى كفايت مى كند، نذر ساير كارهاى خير نيز همين گونه است.

این نذر صحیح نیست چون در نذر رجحان عمل شرط است و این عمل با توجّه به این که بهانه اى به دست دشمنان اسلام براى زیر سؤال بردن کلّ مسائل سوگوارى خامس آل عبا(علیه السلام) که از افضل قربات است مى دهد، خالى از اشکال نیست و بر فرض رجحان این عمل، نذر درباره دیگرى کردن صحیح نیست.

چون کراهت در عبادات به معني أقل ثواب است، يعني نمي شود عبادتي هم صحيح باشد و هم مکروه واقعي؛ پس چون عبادت است، صحيح است، و ثواب نيز دارد و چون ثواب دارد رجحان دارد و نذر آن اشکال ندارد. ولي بهتر است از چنين نذري پرهيز شود.

عمل به چنين نذرهايى واجب نيست، ولى بهتر است به آن عمل كنند.

تمام موارد نذر یا عهد شرعی محسوب شده و باید طبق آن عمل شود.