عدم کفایت نیت نذر در دل
اگر شخصى در دل نیّت نذر کند که سه روز روزه بگیرم، ولى به زبان جارى نکند، آیا این نذر صحیح است؟
نذر بدون اجراى صیغه لفظى صحیح نیست، و چیزى بر او واجب نمى شود.
نذر بدون اجراى صیغه لفظى صحیح نیست، و چیزى بر او واجب نمى شود.
خودسازی و تهذیب نفس مشروع و معتبر، در هر حال مطلوب است.
نذر براى خدا جهت این بزرگواران جایز و مشروع است.
نذر در صورتى صحيح است كه براى آن صيغه خوانده شود، خواه به عربى باشد يا زبانهاى ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مىكنم براى خدا اگر فلان حاجت من رواشود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.
با توجه به آیات قرآن و روایات درباره نذر و مخصوصا روایاتی که مرحوم صاحب وسایل در جلد 16 «وسایل» در باب 6 از ابواب (کتاب النذر) بیان کرده، نذرهای مقطعی و محدود مانعی ندارد ولی نذرهای سنگین و طولانی مکروه است چرا که مشکلات مهمی در زندگی ایجاد می کند.
اين نذر باطل است، و اين كار جزء خرافات زشت است و خوردن چنان گوشتى حرام است.
نذر دو قسم است: نذرى كه به صورت «مشروط» انجام مىشود، مثلًا مىگويد: چنانچه مريض من خوب شود انجام فلان كار براى خدا بر عهده من است (اين را «نذر شكر» گويند) يا اگر مرتكب فلان كار بد شوم فلان كار خير را براى خدا انجام خواهم داد (و آن را «نذر زجر» گويند)، دوم نذر مطلق است و آن اينكه بدون هيچ قيد و شرطى بگويد: «من براى خدا نذر مىكنم كه نماز شب بخوانم» و همه اينها صحيح است.
چون در گذشته روشنايى اماكن وامامزادگان با شمع بوده و اكنون اين مطلب از بين رفته، نذر شمع رجحانى ندارد.
باید نذر کنند که براى رضاى خدا به مراسم حسینى، فلان کمک را مى کنند، و نذر براى پرچم و امثال آن صحیح نیست، بلکه باید براى خدا به نیت کمک به عزاى صاحب پرچم یعنى امام حسین(علیه السلام) و یارانش باشد.
نذرهایی که در مورد پخش آجیل مشکلگشا میشود اعتباری ندارد و عمل به آن واجب نمیباشد.
در صورتى که نذر مطلق باشد، تأخیر در آن جایز است.
عمل به این نذر واجب نیست.(مگر نذر دعاهایی که محتوای صحیحی داشته و به قصد رجاء بخواند)