تفاوت شادی با عزاداری
چرا نوحه و شادى براى امامان ما فرقى باهم ندارد؟ یعنى در ایّام شادى وقتى صداى مدّاح را میشنویم نمیدانیم شادباشیم یا گریه کنیم؟
مدّاحان محترم باید بین عزا و شادى فرق بگذارند و در هرکدام مناسب همان مجلس بخوانند.
مدّاحان محترم باید بین عزا و شادى فرق بگذارند و در هرکدام مناسب همان مجلس بخوانند.
در چنین شرایطى بهتر آن است که آنچه آثار شادى و خوشحالى است اظهار نکنند; ولى صلهرحم و دیدوبازدید و خانهتکانی و نظافت و مانند آن مانعى ندارد.
چنانچه صيغه نذر را به هر زباني خوانده باشد (مثلاً گفته باشد نذر میکنم اگر حاجتم را گرفتم فلان کار را انجام دهم) تغيير دادن آن جايز نيست و اگر نخوانده است مانعي ندارد و اگر نذر شما مقیّد به شکل خاصی نبوده، یا تنها نذر اطعام بوده، تغییر مزبور اشکالى ندارد; ولى اگر مقیّد به خانه و مسجد و سفره دستهجمعی و مانند آن بوده با توجه به شرایط فعلی میتوانید بهصورت بستهبندی به نمازگزاران مسجد یا همسایگانی که معمولاً در هیئت شرکت میکردهاند بدهید؛ و اگر مقید به شکل خاص نبوده در محل مناسب دیگرى نذر خود را انجام دهید.
اشکالى ندارد.
دلیلى بر حرمت این امور نداریم.
شرکت آنها مانعى ندارد و حتى نذورات آنها را باید پذیرفت.
ورود با کفش روى فرشها جایز نیست ولى اگر فرشها را جمع کنند، ورود با کفش حرام نیست امّا باید بعداً بشویند و تمیز کنند.
عزادارى سیدالشهدا، حسين بن على (علیهماالسلام)، از افضل قربات است و همچنين برپاداشتن هیئتهای عزادارى سيّار، مخصوصاً اگر مشتمل بر اشعارى باشد كه مصالح اسلام و مسلمين در آن باشد و بايد پدران و مادران فرزندان خود را تشويق كنند كه در چنين مراسمى شركت كنند و به وسوسههاى دشمنان اسلام يا كسانى كه اطّلاع كافى از اين امور ندارند توجّه نكنند، درعینحال سعى كنند بر بدن جراحتى وارد نشود و كارى كه موجب وهن مذهب است انجام ندهند. خداوند همه ما را در اين راه پرفيض موفّق دارد.
بهیقین باید کودکان و نوجوانان را از همان سنین پایین به مکتب حسینى (علیهالسلام) آشنا ساخت و درس آزادگى، ایمان و شهامت را از همان اوّل به آنها آموخت، حضور آنها لازم است هرچند گاهى عوارض مختصرى داشته باشد.
عزاداري سیدالشهدا (ع) از افضل قربات است ولي بايد از انجام اعمالي كه موجب ضرر به بدن يا وهن مذهب میشود اجتناب كنيد؛ و چنين نذري لازم الوفا نيست.