هرگاه بزرگان پیشین که چنین فتوایى داده‌اند، شرایط این زمان را می‌دیدند که مسئله قمه‌زنی مانع پیشرفت تشیّع در دنیا شده است، حتماً فتوا به منع آن می‌دادند زیرا شرایط فتوا در زمان‌ها مختلف است و متأسفانه بعضى از نسبت‌ها اخیراً خلاف واقع از آب درمی‌آید.
عزادارى خامس آل عبا (علیه‌السلام) و سایر معصومین (علیهم‌السلام) از افضل قربات است و شرکت زنان در دسته‌های عزاداری مانعی ندارد اما باید به‌گونه‌ای رفتار کنند که آمیخته با خلاف شرع نشود.
اگر در شبیه‌خوانی کسانى می‌خواهند در نقش آن بزرگواران ظاهر شوند، باید افراد مهذّب و پاک و خوش‌نامی باشند و چه‌بهتر که آن بزرگواران به‌طور وضوح نشان داده نشوند.
حتّى الامکان نباید کسى را از هیئت بیرون کرد شاید تحت تأثیر واقع شود و هدایت گردد؛ و در صورت ضرورت باید با زبان خوب عذرشان را بخواهند.
اهميت عزاداري به‌قدری است که يکي از عوامل احياي مذهب شيعه است؛ و چون ضعف و تضعيف عزاداری‌ها باعث تضعيف مذهب خواهد بود، از مرحله مستحب بالاتر است و در مواردي شبهه وجوب پيدا می‌کند.
با وضویی که به‌قصد طهارت گرفته‌شده باشد می‌توان با آن نماز خواند و هر کاری را مانند لمس آیات قرآن انجام داد.
اگر واقعاً بر شما ثابت شود که اهداف غیردینی در آن حاکم است، در آن مجلس حاضر نشوید.
این سخنان پایه و اساسى ندارد و باید عزادارى به صورتی باشد که باعث هتک دین و مقدسات نشود.
این نذر صحیح نیست چون در نذر، رجحان عمل شرط است و این عمل با توجّه به اینکه بهانه‌ای به دست دشمنان اسلام براى زیر سؤال بردن کل مسائل سوگوارى خامس آل عبا (علیه‌السلام) که از افضل قربات است می‌دهد، خالى از اشکال نیست؛ و برفرض رجحان این عمل، نذر درباره دیگرى کردن صحیح نیست.
عزادارى، یکى از مستحبات مهم است ولى حفظ حقوق دیگران از واجبات است؛ بنابراین، باید طورى عزادارى کرد که حقوق کسى ضایع نشود.
به نظر می‌رسد در سال 61 محرم سی روز بوده است.
به‌عنوان تعظیم شعائر مانعی ندارد.
