شک در نجاست چیزی که پاک بوده
اگر شک داشته باشیم که چیزی نجس است یا نه چه حکمی دارد؟
هرگاه چيزى پاك بوده شك دارد نجس شده است يا نه پاك است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شك دارد پاکشده يا نه نجس است.
هرگاه چيزى پاك بوده شك دارد نجس شده است يا نه پاك است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شك دارد پاکشده يا نه نجس است.
مسئله نجاست و پاکی بسیار ساده است و سفارش شده جستجو نکنند و تنها مواردی که یقین به نجاست دارید را بشورید و از روایات به دست میآید چنانچه فرد شک دارد جایی از بدن نجس شده است، لازم نیست حتّی نگاه کند تا یقین پیدا شود و یا اگر شک در ترشح نجاست دارد میتواند آب به آن محل بپاشد تا یقین حاصل نشود که نجاست ترشحشده است. یعنی حتی در مواردی که بهراحتی میتوان به طهارت و نجاست علم پیدا کرد، نیاز به تفحّص نیست هرچند در موارد دیگر مانند اطّلاع از وقت اذان، به فتوای ما، تفحّص برای کسب علم لازم است.
افراد وسواسى نبايد به علم و يقين خود در طهارت و نجاست توجّه كنند، بلكه بايد ببينند افراد معمولى در چه مورد يقين به طهارت يا نجاست پيدا مىكنند و به همان ترتيب عمل كنند و براى ترك وسواس، بهترین راه، بىاعتنايى است.
هرگاه گمان كند چيزى نجس شده، تفحّص و جستجو و سؤال كردن لازم نيست و اگر جستجو موجب وسواس گردد، آنهم اشكال دارد.
این اصل هم در شبهات موضوعیه و هم در شبهات حکمیه جاری میشود.
تا یقین به نجاست پیدا نشود محکومبه پاکى است.
هرگاه چيز پاكى با چيز نجسى ملاقات كند و يكى از آن دو رطوبت داشته باشد نجس مىشود، امّا اگر هر دو خشك باشند يا رطوبت بقدرى كم باشد كه سرايت نكند، پاك است (مگر در ملاقات چيزى با مرده انسان پيش از غسل دادن كه احتياط واجب اجتناب است، هرچند خشك باشد).
بنا بر احتیاط واجب نجس میشود، چه دست او یا بدن مرده رطوبت داشته باشد و چه خشک باشد.
احتیاط واجب آن است که آب بکشد.
هرگاه آبى براثر مجاورت و نزديكى با عين نجس بوى نجس بگيرد پاك است، مگر اينكه عين نجس به آن برسد، درعینحال اجتناب از آن بهتر است.