هرگاه كسى وصیت كند چيزى به شخصى بدهند و آن شخص قبل از آن‌که قبول يا رد كند از دنیا رود، ورثه او مىتوانند آن وصیت را قبول كنند، خواه قبل از وصیت‌کننده از دنيا رفته باشد و يا بعد از او و اين در صورتى است كه وصیت‌کننده از وصیت خود برنگردد.
اگر موجب نجات جان مسلمانى از مرگ يا بيمارى مهمی گردد و یا درصورتی‌که آن اعضا براى نجات جان بيماران لازم باشد برداشتن آن جايز است، همچنين اگر براى نجات عضو مهمی مانند چشم لازم باشد و اجازه و رضایت ولى یا ورثه شرط نيست.
هرگاه كسى ادّعا كند من وصی میتم كه اموال او را به مصرفى برسانم، يا قيّم بچه‌های او هستم فقط در صورتى بايد ادّعاى او را پذيرفت كه دو مرد عادل گفته او را تصديق كنند.
اگر مالى از خود نگذاشته، بر شما واجب نيست براى او حج بجا آوريد و اگر خودتان مايل باشيد، مىتوانيد كسى را در آنجا نايب بگيريد كه براى او حج بجا آورد و هرکدام بايد يك قربانى ذبح كنيد.
عمل کردن به آن لازم است و تفاوت اجرت را از ثلث برمی‌دارد.
اگر امکان دارد شخصی را نایب بگیرند تا با این پول حج میقاتی به نیابت از وی بجا بیاورد و اگر امکان ندارد مبلغ به ورثه برمی‌گردد.
به‌اندازه‌ای که یقین کنند نائب یا نائبان به‌اندازه تمام عمر او نماز صحیح خوانده‌اند باید عمل شود و بعدازآن لازم نیست.
رد مظالم واجب از اصل مال برداشته می‌شود اما کفاره و ردمظالم مشکوک هر دو از ثلث برداشته می‌شود و احتیاط این است که کفاره عمد حساب کنند که اگر کفاره عذر هم باشد مشکلی ایجاد نخواهد شد.
اگر در حال حيات واگذار کنيد و تحويل دهيد و سپس در اختيار بگيريد و شرط کنيد مادام‌العمر در اختيارتان باشد مشکلي ندارد ولي هرگاه نسبت به بعد از وفات وصيت نمایید تنها در ثلث مجموع اموال پذيرفته است.
هم‌زمان در مساجد دیگر هم روضه بگیرید تا جبران سال گذشته نیز بشود.
وصیت را نمی‌توان تغییر داد و باید مسجد ساخته شود، البتّه در محلی که احتیاج به مسجد بیشتر است، خواه دور باشد یا نزدیک (درصورتی‌که جاى معیّنى در وصیت‌نامه تعیین نشده باشد.)
