مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آب آبگرمکن در فرضی که بیان کردید در حکم آب جاری است.‌

كُر بودن آب را از دو راه می‌توان شناخت: نخست اين‏كه خود انسان يقين پيدا كند و ديگر اين‏كه لااقل يك نفر عادل خبر دهد.‌

در هنگامى‏كه مى‏جوشد حكم آب جارى دارد.‌

براى پاك شدن زمين و پشت‌بام با تابش آفتاب چند شرط است: اوّل اين‏كه چيز نجس داراى رطوبت مسرى باشد، بنابراين اگر خشك باشد بايد آن را قبلاً تر كنند تا به‌وسیله آفتاب خشك گردد. دوم این‌که عين نجاست را قبلاً برطرف سازد. سوم این‌که آفتاب مستقيماً بر آن بتابد، نه از پشت ابر و مانند آن، مگر این‌که ابر به‌قدری نازك باشد كه مانع تابش آفتاب نشود ولى تابش از پشت شيشه مانعى ندارد. چهارم اين‏كه چيز نجس به‌واسطه تابش آفتاب خشك شود، امّا اگر به كمك باد يا وسيله حرارت ديگرى خشك شود كافى نيست، مگر اين‏كه بسيار كم باشد كه بگويند با آفتاب خشک‌شده است.‌

چنانچه آب باران از زير آن جاری شود، آن فرش نجس نمى‏شود، بلكه زمين هم پاك می‌شود.‌

هرگاه رنگ و بو و طعم آب كر به‌واسطه غير نجاست تغيير كند، نجس نمى‏شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.‌

نجس و نجس کننده است.‌

اگر آفتاب به قسمتى از زمين نجس بتابد و آن را خشك كند فقط همان قسمت پاك می‌شود.‌

هرگاه باران روى عين نجسى ببارد و به جاى ديگر ترشح كند، احتياط واجب اجتناب از آن است؛ و اگر روى زمين يا پشت‌بام عين نجس باشد و باران روى آن ببارد احتياط واجب اجتناب است، امّا آن مقدار كه روى نجس نباريده پاك است و اگر باهم مخلوط شود و از ناودان جارى گردد آن‌هم پاك است.‌

چنانچه متّصل به منبع است حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که آب منبع به‌تنهایی يا به‌اضافه لوله‏ها كمتر از كر نباشد.‌

آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك می‌کند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير این‌ها، به‌شرط اين‏كه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.‌

نجس است.