مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه آب مضاف با چيز نجسى ملاقات كند نجس می‌شود، مگر در سه صورت:‌ اوّل اين‏كه از بالا به پايين بريزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بريزيم، گلاب‌هایی كه در گلابدان است نجس نمى‏شود.‌ دوم اين‏كه مانند فوّاره با فشار از پايين به بالا رود، در اين صورت نيز تنها آن قسمت كه با نجس ملاقات كرده نجس می‌شود.‌ سوم آن‌که به‌قدری زياد باشد كه بگويند نجاست به آن سرايت نكرده، مثل اين‏كه استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشه‌ای از آن بيفتد يا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با یک‌طرف آن ملاقات كند، در اين‏گونه موارد، بقيّه نجس نمى‏شود.‌

هرگاه حيوانى به خوردن مدفوع انسان عادت كند بول و مدفوع آن نجس است و گوشت آن نيز حرام است.‌

پاک می‌شود مگر اینکه جرم چربى روى آن را گرفته باشد ولى چربى مختصر اشکال ندارد.

حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که متّصل به آب‌لوله‌کشی باشد.‌

هرگاه چيز نجسى به آب قليل برسد آن را نجس می‌کند (بنا بر احتياط واجب) امّا اگر از بالا بريزند، فقط آن مقدار كه به نجس رسيده نجس می‌شود و اگر به‌صورت فوّاره از پايين به بالا رود و به چيز نجسى برسد، قسمت پايين آن نجس نمى‏شود.‌

چنانچه چاه‌های معمولى باشد که از آن آب می‌جوشد با ملاقات نجس، نجس نمی‌شود مگر اینکه رنگ یا طعم یا بوى آن تغییر پیدا کند.‌

هرگاه چيز نجس را زير شيرى كه متّصل به كر است بگيرند، آبى كه از آن مى‏ريزد پاك است، مگر اين‏كه بو يا رنگ يا طعم نجاست به خود گيرد.‌

فرزندان نابالغ كفّار بعد از ايمان آوردن پدران آن‌ها، پاك مى‏شوند.‌

اگر با تابش آفتاب عین نجاست برطرف شده و زمین خشک‌شده پاک است.

هرگاه آبى مطلق بوده، شك كنيم مضاف شده يا نه مانند سیلاب‌هایی كه نمى‏دانيم به آن آب مى‏گويند يا نه حكم آب مطلق را دارد، يعنى می‌توان چيزهاى نجس را با آن شست و وضو گرفت و غسل كرد، امّا به‌عکس اگر آبى مضاف بوده، شك داريم مطلق شده، حكم آب مضاف را دارد.‌

هرگاه لباس و مانند آن را با آب قليل آب بكشند و به‌اندازه معمول فشار دهند تا آب از آن خارج شود، آبى كه در آن باقى می‌ماند، پاك است؛ و همین‌طور است اگر ظرف نجس را با آب قليل آب كشند قطره‌هایی كه آخر كار در آن می‌ماند پاک است.‌

كسانى كه گرفتار حالت وسوسه مى‏شوند و زود يقين به نجس بودن چيزى پيدا مى‏كنند و يا به هنگام آب كشيدن چيز نجس به‌آسانی يقين به پاكى پيدا نمى‏كنند، يقين آن‌ها اعتبار ندارد و مى‏توانند همان‏طور كه ديگران يقين پيدا مى‏كنند قناعت كنند.‌