نهی از منکر غیرمسلمان
آیا امربهمعروف مسلمان به مسيحي و یهودی واجب است؟
احتیاط آن است در تمام آنچه در اسلام ممنوع است آنها را با زبان خوب امربهمعروف و نهی از منکر نمایید.
احتیاط آن است در تمام آنچه در اسلام ممنوع است آنها را با زبان خوب امربهمعروف و نهی از منکر نمایید.
حکومت اسلامى و مسلمانان نسبت به گناهان پنهانى افراد وظیفهای ندارند، ولى بدون شک نسبت به گناهانى که بهطور علنى و آشکار، در سطح جامعه انجام میشود وظیفه نهى از منکر دارند و الا جایى براى انجام این وظیفه مهم باقى نمیماند.
وظیفه شما امربهمعروف و نهى از منکر است و هرگاه مؤثر نیفتاد باید به مقامات مسئول خبر دهید تا آنها را به وظایفشان آشنا کنند.
در صورتی که شرایط امر به معروف و نهی از منکر موجود باشد، باید آن شخص را با زبان خوش نهی از منکر کرد.و در مورد شرایط امر به معروف و نهی از منکر توجه داشته باشید که امر به معروف و نهی از منکر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرایط زیر واجب است: 1- کسی که می خواهد امر و نهی کند باید یقین داشته باشد که طرف مقابل مشغول انجام حرام یا ترک واجبی است. 2- احتمال دهد که امر و نهی او اثر دارد، خواه اثر فوری داشته باشد یا غیر فوری، کامل یا ناقص، بنابراین اگر بداند هیچ اثر نمی کند واجب نیست. 3- در امر و نهی او مفسده و ضرری نباشد، پس اگر بداند یا خوف این باشد که امر یا نهی او، ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالی قابل توجه نسبت به او یا بعضی از مؤمنین می رساند واجب نیست، ولی اگر معروف و منکر از اموری باشد که شارع مقدس اسلام اهمیت زیادی به آن می دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالک اسلامی، یا حفظ احکام ضروری اسلام)، باید اعتنا به ضرر نکند و با بذل جان و مال در حفظ آنها بکوشد.
از تأثیر کردن امربهمعروف و نهى از منکر مأیوس نشوید بازهم به وظیفه امربهمعروف و نهی از منکر ادامه دهید و مأیوس نباشید مطمئن باشید اگر در مواردى بیاثر باشد، در مواردى دیگر مؤثر خواهد بود و با این بهانهها نباید این فریضه بزرگ الهى فراموش شود انشاء الله مشکل حل خواهد شد.
هرگاه بدعتى در اسلام واقع شود (مانند منكراتى كه دولتهای ناصالح به نام اسلام انجام مىدهند) بر همه، مخصوصاً علماى دين واجب است حق را اظهار و باطل را انكار كنند و اگر سكوت علماى دين موجب هتك مقام علم، يا سوءظن به علماى اسلام شود، اظهار حق به هر نحوى كه ممكن باشد واجب است، هرچند بدانند تأثیر نمىكند.
امربهمعروف و نهى از منکر یک حکم عام است و همه به مقدار توان خود موظف به آن هستند و وجود چنین نهادى سلب مسؤولیت از دیگران نمیکند و موارد تداخل را با برنامهریزی باید حل کرد.
اگر براى امربهمعروف و نهى از منكر لازم شود كه متوسّل به ضربوجرح يا اتلاف اموال و بالاتر از آن گردد در اين صورت هیچکس بدون اجازه حاكم شرع حقّ اقدام ندارد، بلكه بايد اصل كار و مقدار و اندازه آن طبق ضوابط اسلامى با نظر حاكم شرع تعيين گردد
در صورتی که خلاف شرعی در آن نباشد اشکالی ندارد.
بهتر است این گونه مسائل را زن و شوهر با مدارا با یکدیگر حل کنند.
هرگاه سكوت علماى اسلام يا غير آنها موجب تقويت ظالم يا تأييد او شود، يا سبب جرئت او بر ساير محرمات گردد، واجب است اظهار حق و انكار باطل كنند، هرچند تأثیر فورى نداشته باشد.
امربهمعروف و نهى از منكر مراتبى دارد كه بعضى از اين مراتب، احتياج به اجازه حاکم شرع ندارد و بعضى از موارد آن احتیاج به اذن حاکم شرع دارد.