مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

انسان بايد هميشه به خداوند قادر مهربان اميدوار باشد و آنچه را او دستور داده از نماز و روزه و حجاب و ساير وظايف دينى انجام دهد و از رحمت واسعه او مأيوس نباشد، كه ناامیدی از گناهان كبيره است؛ و هیچ‌کس حق ندارد به بهانه افسردگى وظايف شرعى خود را ترك كند; مگر اينكه براثر افسردگى عقل و هوش خود را از دست بدهد.

درصورتی‌که عرفاً به او ديوانه و مجنون بگويند و يا اينكه نتواند وقت نماز را تشخيص دهد، نماز و روزه از او ساقط می‌شود.

غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است.

در مورد اهداء اعضاي افرادي که مرگ مغزي شده‌اند، تنها در صورتي جايز است که مرگ مغزي و نباتي مسجل شده باشد و احتياط آن است که از ورثه رضايت بگيرند.

باهمان حال نماز می‌خوانند و اگر غسل بر آن‌ها واجب شده باشد، تيمّم می‌کنند.

جهت آرایه و امثال آن جايز نيست; ولى اگر ضرورتى براى آموزش‌های لازم ايجاب كند و چيزى جانشين آن نشود، مانعى ندارد.

چنانچه نجات مسلمين (ولو در آينده) متوقف بر این‌گونه آموزش‌ها باشد و راه منحصر به اين معاينات و مشاهدات باشد جايز است.

درصورتی‌که در عدم مراجعه به حاذق‌تر، بيم خطر و ضرر باشد، بايد حاذق‌تر را مقدّم بشمرد؛ و اگر بيم ضرر و خطرى نباشد، معيار هم‌جنس بودن است. (البتّه در مواردى كه معاينات بدنى لازم است).

بديهى است حاذق بودن را تنها اهل خبره می‌توانند تشخيص دهند.

درصورتی‌که بيمار بتواند به‌وسیله طبيب هم‌جنس مشكل خود را حل كند، بايد به او مراجعه نمايد.

شما بايد تسليم حكم خدا باشيد. حكم خدا اين است كه به مقدار متعارف بشوييد; بقيّه براى شما «پاك» است، هرچند حالت وسواس به شما می‌گوید نجس است، اين روشن‌ترین راه است و بسيارى از اين طريق درمان شده‌اند.

از سؤال استفاده می‌شود كه اين امر ضرورى است و در اين صورت معاينات مزبور اشكالى ندارد؛ و اگر در این‌گونه موارد پزشك كوتاهى كند مسئولیت دارد.