تعریف شک و یقین و ظن در اصطلاحات فقهی
تفاوت شک و ظن در چیست؟
آنچه غیر از یقین باشد شک است و ظن احتمال قویتر را میگویند.
آنچه غیر از یقین باشد شک است و ظن احتمال قویتر را میگویند.
تفاوتی ندارند و فقط تنوع در تعبیر است.
اینکه میگویند حکم دائر مدار موضوع است مفهومش این است که مثلاً شراب مادامیکه شراب است، نجس و حرام میباشد امّا هنگامیکه سرکه شد پاک و حلال میشود، همچنین سایر احکام شرع، تابع موضوعات آن میباشد و با تغییر و تبدیل موضوعات، ممکن است عوض شود.
در استحباب مطلق نیت قطعی میکند ولی در قصد رجا نیت قطعی ندارد بلکه نیت احتمالی دارد.
احتیاط اگر همراه با فتوا باشد مستحب است و اگر بدون آن باشد واجب است.
منظور از اماره هر دلیل ظنی معتبر است، مانند شهادت شهود عادل و گاه به دلایل قطعى نیز امارات قطعى گفته میشود.
معمولاً تمام مسائل مزبور، از قرآن و اخبار اسلامى گرفتهشده است; ولى دلیل عقلى نیز یکى از ادلّه چهارگانه فقهى است.
مفهوم آن این است که مسئله مزبور احتمالاً راه شرعی دارد و در این موارد باید احتیاط کرد.
صباح اول روز و وقت پيدا شدن سرخى آفتاب در افق است؛ و مساء آغاز شب است و گاه به انتهای روز نیز اطلاق میشود و گاه بعدازظهر تا نصف شب را مساء میگویند.
مکروه یعنی ناپسند، نامطلوب، آنچه انجام آن حرام نیست ولی ترکش اولی است.
یعنی سؤال از فتوا کردن و طلب فتوا نمودن