مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آری اشکال شرعی دارد.

از بعضى روایات استفاده می‌شود که این کار از عصر ائمّه (علیهم‌السلام) شروع شد ولى در آن عصر جنبه عمومیت نداشته است و از اواخر قرن سوم معمول شده است، سپس به‌صورت شعار شیعه درآمد (براى توضیح بیشتر به کتاب نفیس مستمسک، بحث اذان و اقامه رجوع شود). ضمناً توجه داشته باشید که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین (ع) جزو واجبات اذان و اقامه نیست و به‌عنوان اظهار علاقه گفته می‌شود.

هرگاه از روى غفلت‏ يا فراموشى ‏شروع به نماز عشا كند و در اثنا بفهمد كه نماز مغرب را نخوانده بايد نيّت را به نماز مغرب برگرداند، مگر اين‏كه وارد ركوع ركعت چهارم شده باشد كه در اين صورت عدول جايز نيست و بايد ادامه دهد و نماز مغرب را بعد به‌جا آورد.

شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز و موجب بطلان نماز می‌گردد و علاوه بر عدم مشروعیت زیان‌های فراوانى براى عالم تشیّع دارد. ابراز علاقه به آن بزرگوار راه‌های بسیار بهترى دارد.

سزاوار است در هیچ شرایطی اذان را قطع نکنند.

اذان و اقامه در غیر نمازهای یومیه بدعت و حرام است.

احتياط واجب آن است كه شب را از اوّل غروب آفتاب تا اذان صبح حساب كند و در نيمه اوّل سال تقريباً ساعت دوازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است و در نيمه دوم سال ساعت يازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است، هرچند در ايّام سال كمى تفاوت دارد.

هرگاه كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً رَسُولُ الله» را قبل از «اشْهَدُ انْ لا اله الا الله» بگويد، بايد برگردد و ترتيب را رعايت كند.

بهتر این است که اذان و اقامه را به همان صورت ساده بیان کرده و چیزی به آن اضافه نکنند.

براى نماز عيد «فطر» و «قربان» و نمازهاى واجب ديگر، اذان و اقامه نيست، بلكه سه مرتبه اميد مطلوبيّت پروردگار بگويند «الصّلاه».

در این‌گونه امور باید از کسانی که به وضع محل آشنایی دارند تحقیق نمود و در صورت عدم دسترسی باید عمل به احتیاط کرد.

آنچه انسان را از نماز دور می‌کند کراهت دارد.