اقامه 17 جمله است به‌این‌ترتیب كه همه‌چیزش مانند اذان است جز اینکه در اوّل آن فقط دومرتبه «الله‌اکبر» مىگويند و در آخر آن یک‌مرتبه «لا اله الا الله» ولى بعد از گفتن «حَىَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ»، دومرتبه «قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ» (يعنى نماز برپا شد) اضافه می‌شود.
اذان داراى 18 جمله است به ترتيب زير:الله‌اکبر چهار مرتبه (يعنى خداوند بزرگ‌تر از آن است كه به وصف آيد).اشْهَدُ انْ لا اله الا الله دومرتبه (يعنى گواهى مىدهم غير از خداوند يكتا معبود ديگرى نيست).اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله دومرتبه (يعنى گواهى مىدهم كه محمد فرستاده خداست).حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ دومرتبه (يعنى بشتاب به‌سوی نماز).حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ دومرتبه (يعنى بشتاب به‌سوی رستگارى).حَىَّ عَلى خَيْرِ الْعَمَلِ دومرتبه (يعنى بشتاب به‌سوی بهترين كارها كه نماز است).الله‌اکبر دومرتبه (يعنى خداوند بزرگ‌تر از آن است كه به وصف آيد).لا اله الا الله دومرتبه (يعنى هيچ معبودى جز خداوند يكتا نيست). «اشْهَدُ أَنَّ عَلِيَّاً وَلِىُّ الله» (يعنى گواهى مىدهم كه على ولی خدا بر همه خلق است) جزء اذان و اقامه نيست، ولى خوب است بعد از «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله» به‌قصد تبرک گفته شود، لكن به صورتی كه معلوم شود جزء آن نيست.
در این زمینه دستور خاصی وارد نشده‌اما گفتن آن به‌طور آهسته مانعی ندارد.
تفاوتى باهم ندارد ولى اگر زن مایل باشد، می‌تواند به‌جاى اذان کامل، تنها چهارتکبیر و شهادتین را بگوید و به‌جاى اقامه دو تکبیر و شهادت به وحدانیت خداوند و نبوّت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه واله) بدهد.
اگر در جمله‌های اذان و اقامه شك كند احتياط واجب آن است كه برگردد و به‌جا آورد.
آنچه انسان را از نماز دور می‌کند کراهت دارد.
در مورد خم شدن به هنگام بردن نام پیامبر (صلی‌الله علیه واله) اگر گاهى انجام شود و گاهى ترک شود اشکالى ندارد، ولى اگر همیشه این کار را بکنند و به‌صورت یک وظیفه مستحب یا واجب منعکس شود، درست نیست.
خلاف احتیاط است.
شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز و موجب بطلان نماز می‌گردد و علاوه بر عدم مشروعیت زیان‌های فراوانى براى عالم تشیّع دارد. ابراز علاقه به آن بزرگوار راه‌های بسیار بهترى دارد.
مستحب است در موقع اذان گفتن روبه‌قبله بايستد و با وضو باشد و صدا را بلند كند و بكشد و بين جمله‌های آن كمى فاصله دهد و در میان آن حرف نزند.
اگر جمله «عجّلوا بالصّلوة» به‌قصد ورود در شرع و به‌صورت جزئى از اذان گفته شود اشکال دارد، امّا اگر منظور تأکید بیشتر در تعجیل در نماز باشد و از آن جدا گردد اشکالى ندارد.
سزاوار است در هیچ شرایطی اذان را قطع نکنند.
