کسي که توانایی دارد، بايد نمازهاي قضا را ايستاده بخواند، البته اگر تعداد نمازهاي قضا، به‌اندازه‌ای زياد است که حتي به‌صورت تدريجي نيز بخواند، توان ايستادن ندارد، می‌تواند آن مقدار را که مشقت دارد، نشسته بخواند.
كسى كه نماز قضا بر عهده دارد بايد در خواندن آن كوتاهى نكند، ولى واجب نيست آن را فوراً به‌جا آورد، مگر آنكه يك يا دونماز قبل از آن قضا شده باشد كه احتياط واجب اين است كه پيش از نماز همان روز آن را قضا كند.
كسى كه چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمی‌داند، مثلاً نمىداند دونماز بوده يا سه نماز، كافى است مقدار كمتر را بخواند (البته اگر هیچ احتمالی نمی‌دهد آن مقدار که یقین دارد را بخواند و در مورد مشکوک وظیفه‌ای ندارد) امّا اگر قبلاً شماره آنها را مىدانسته، ولى به‌واسطه سهل‌انگاری فراموش كرده، احتياط واجب آن است كه مقدار بيشتر را بخواند، ولی اگر اتفاقاً فراموش کرده است اگر مقدار کمتر را بخواند کفایت می‌کند.
احتیاط واجب آن است که آن را قضا کند و در این مواقع می‌تواند نماز را به نیت ما فی الذمه بخوانند.
لازم نیست نماز و روزه‌های گذشته را قضا نمایند.
رعايت ترتيب در قضاى نمازها لازم نيست؛ مگر نسبت به نماز ظهر و عصر از يك روز و همچنين مغرب و عشاى مربوط به يك روز، بنابراين در مورد قضای نمازهایی که مربوط به یک روز نیستند، می‌توانید ابتدا تمام نمازهاى صبح را قضا كنيد، سپس نمازهاى ظهر، سپس نمازهاى عصر و پس‌ازآن نمازهاى مغرب و سپس نمازهاى عشاء.
آن مقدار که یقین دارد در وطن بوده تمام می‌خواند و آن مقدار که یقین دارد در سفر بوده شکسته می‌خواند و در مقدار مشکوک جمع بین قصر و اتمام می‌کند، یعنى به آن مقدار، هم نماز تمام و هم نماز قصر بجا می‌آورد.
اگر پسر بزرگتر نمى داند كه از پدر يا مادرش نماز و روزه اى قضا شده يا نه، چيزى بر او واجب نيست و تفحّص و جستجو نيز لازم نمى باشد.
در فرض سؤال به نماز صبح عدول کند و سلام دهد و به مأمومین اعلام کند نماز خود را به‌صورت فرادا ادامه دهند.
