مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که آن را قضا کند و در این مواقع می تواند نماز را به نیت ما فی الذمه بخوانند.

كسى كه نماز قضا بر عهده دارد بايد در خواندن آن‏ كوتاهى نكند، ولى واجب نيست آن را فوراً به‌جا آورد، مگر آنكه يك يا دونماز قبل از آن قضا شده باشد كه احتياط واجب اين است كه پيش از نماز همان روز آن را قضا كند.

خوابیدن با علم به اینکه نماز قضا می‌شود اشکال ندارد ولى تا ممکن است این کار را انجام ندهند.

هر كس نماز واجب را در وقت آن ترك كند بايد قضاى آن را به‌جا آورد، هرچند در تمام‌وقت نماز خواب بوده، يا به‌واسطه بيمارى، يا مستى، نماز را نخوانده باشد (البته اگر از روی عمد نماز را ترک نماید گنهکار است و باید توبه نماید)، امّا كسى كه در تمام‌وقت بی‌هوش بوده، قضا بر او واجب نيست، همچنين كافرى كه مسلمان شده و زنى كه در حال حيض يا نفاس‏ بوده.

نماز قضا به نمازی گفته می‌شود که بعد از وقت خوانده شود.

در فرض سؤال چنین شخصی یک نماز دورکعتی به نیت نماز صبح خوانده و یک نماز سه رکعتی به نیت نماز مغرب می‌خواند و يك نماز چهار ركعتى به نيّت ما فى‏ الذّمّه يعنى قضايى كه بر عهده اوست می‌خواند و در بلند خواندن و آهسته خواندن حمد و سوره مخيّر است.

باید نماز و روزه‌های آن مدت را قضا کند و نیز علاوه بر قضای روزه‌ها برای هرروز احتیاطاً کفاره عمد بپردازد.

لازم نیست نماز و روزه‌های گذشته را قضا نمایند.

در بسیارى از موارد تنجّز حکم کافى است، مانند کسى که خواب می‌ماند و نمازش قضا می‌شود، یا فراموش می‌کند، یا در غفلت می‌ماند.

آن مقدار که یقین دارد در وطن بوده تمام می‌خواند و آن مقدار که یقین دارد در سفر بوده شکسته می‌خواند و در مقدار مشکوک جمع بین قصر و اتمام می‌کند، یعنى به آن مقدار، هم نماز تمام و هم نماز قصر بجا می‌آورد.

بدون شک نماز قضا ثواب بیشتری دارد.

در فرض سؤال به نماز صبح عدول کند و سلام دهد و به مأمومین اعلام کند نماز خود را به‌صورت فرادا ادامه دهند.