احتیاط آن است که تحقیق کند، اگر مسجدی در آن منطقه‌یا در آنجا به نام امام حسین (علیه‌السلام) است، تحویل آنجا بدهد و اگر نیست به یکی از مساجد دیگر بدهد.
مقصوره شرعاً اشکال دارد، زیرا بین امام و مأموم نباید فاصله‌ای باشد.
آن را طورى بسازید که هم قابل‌استفاده براى نمازگزاران باشد و اگر هم کسى حاضر به نماز در آن نبود بتوانند به‌عنوان انبار مسجد مجاور از آن استفاده کنند.
مانعی ندارد ولی آن سی سانتیمتر حکم مسجد را دارد.
چنانچه منزل براى سکونت امام جماعت مسجد ساخته‌شده، اجاره آن جایز نیست، اگر آنکه امام جماعت از آن استفاده نکند و بلا مصرف بماند، در این صورت میتوان آن را اجاره داد و مال‌الاجاره آن را صرف نیازهاى مسجد کرد و اگر امام جماعت ناچار است در جاى دیگرى خانه اجاره کند، میتوان مال‌الاجاره آن خانه را از این وجه پرداخت کرد، ولى درصورتی‌که منزل ملکى داشته باشد، مال‌الاجاره به او تعلّق نمی‌گیرد.
اشکالی ندارد ولی نباید در کارهای آن دخالتی نماید و دیگران نسبت به تهیه غذای کارگران اقدام نمایند.
احتیاط آن است که از متولی اجازه بگیرند ولى اگر متولی نسبت به مصالح مسجد مخالفت یا بی‌اعتنایی کند از حاکم شرع اجازه بگیرند، ولی اگر برخلاف آن کارى انجام‌شده، ضررى به نمازخواندن در مسجد و حتّى ساختمان‌های جدید نمی‌رساند.
اگر مزاحم نمازگزاران نباشد و جا را بر آن‌ها تنگ نکند و از نیازهاى مسجد محسوب شود اشکالى ندارد.
اگر هیئت‌امناء از طرف واقف یا واقفین براى حفظ مسجد و اموال آن تعیین‌شده‌اند، کسى نمی‌تواند آن‌ها را عزل کند.
در فرض سؤال، باز کردن درب اشکالی ندارد.
اولاً در صورتى میتوان زیرزمین مسجد را تبدیل به درمانگاه کرد که هیچ‌گونه مزاحمتى براى نمازگزاران نداشته باشد و مردم نخواهند ازآنجا براى نمازخواندن استفاده کنند.ثانیاً زنان معذور نمی‌توانند به آنجا مراجعه کنند و غیرمسلمانان اگر سبب آلوده شدن آنجا نشوند مانعى ندارد و این در صورتى است که درمانگاه بعداً ایجادشده باشد، امّا اگر از اوّل آنجا وقف بر درمانگاه شده است مشکلى ندارد.
