خوابيدن در مسجد و معامله کردن و سخن گفتن درباره كارهاى دنيا و خواندن اشعارى كه نصيحت و مانند آن در آن نباشد مكروه است، البته اگر مزاحمت براى نمازگزاران داشته باشد حرام است و همچنين انداختن آب دهان و بينى و اخلاط سينه در مسجد و بلند كردن صدا و دادوفریاد و آنچه با موقعیت مسجد منافات دارد مكروه است.
هرگاه مسجدى را غصب كنند و آن را از صورت مسجد به کلی درآورند، به‌طوری‌که ديگر به آن مسجد نگويند، بازهم احکام مسجد را دارد و نجس كردن آن بنا بر احتياط حرام است و تطهير آن لازم است. (البته اگر زمین دیگر قابلیت استفاده نداشته باشد مانند اینکه خیابان شده است، درواقع تلف‌شده و نجس کردن آن اشکالی ندارد.)
هر دوطبقه حکم مسجد را پیدا می‌کند؛ ولى عزادارى در آن اشکال ندارد؛ به‌شرط آنکه مزاحم نماز نباشد.
اولاً در صورتى میتوان زیرزمین مسجد را تبدیل به درمانگاه کرد که هیچ‌گونه مزاحمتى براى نمازگزاران نداشته باشد و مردم نخواهند ازآنجا براى نمازخواندن استفاده کنند.ثانیاً زنان معذور نمی‌توانند به آنجا مراجعه کنند و غیرمسلمانان اگر سبب آلوده شدن آنجا نشوند مانعى ندارد و این در صورتى است که درمانگاه بعداً ایجادشده باشد، امّا اگر از اوّل آنجا وقف بر درمانگاه شده است مشکلى ندارد.
این کار اشکالی ندارد.
شعارهایى که داراى محتواى صحیح و مذهبى بوده باشد مانعى ندارد به‌شرط اینکه مزاحمتى براى نمازگزاران تولید نکند و صداهایى که موجب وهن مسجد شود در آن نباشد.
چنانچه منزل براى سکونت امام جماعت مسجد ساخته‌شده، اجاره آن جایز نیست، اگر آنکه امام جماعت از آن استفاده نکند و بلا مصرف بماند، در این صورت میتوان آن را اجاره داد و مال‌الاجاره آن را صرف نیازهاى مسجد کرد و اگر امام جماعت ناچار است در جاى دیگرى خانه اجاره کند، میتوان مال‌الاجاره آن خانه را از این وجه پرداخت کرد، ولى درصورتی‌که منزل ملکى داشته باشد، مال‌الاجاره به او تعلّق نمی‌گیرد.
بردن خاک و ریگ از مسجد به‌جاى دیگر جایز نیست و باید در همان مسجد یا مساجد دیگر مصرف شود یا فروخته شود، اما اگر مساجد نیاز نداشته و قابل‌فروش هم نیست دور ریختن آن اشکالی ندارد.
شخصی كه سير و پياز و مانند این‌ها خورده و بوى دهانش مردم را آزار مىدهد مكروه است به مسجد برود.
تزیین کعبه و مسجد به طلا بنا بر احتیاط واجب جایز نیست.
