ممانعت از برپایی نماز جماعت
ممانعت از برپایی نماز جماعت در مسجد به امامتِ امام غیر راتب، چه حکمی دارد؟
این کار جایز نیست مگر اینکه موجب اهانت به نماز جماعت اوّل شود.
این کار جایز نیست مگر اینکه موجب اهانت به نماز جماعت اوّل شود.
در مناطقی که انسجام مسلمین اهمیت دارد اقتدا به آنها اشکالی ندارد.
درصورتیکه مانع قابلتوجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند ولی نماز مأمومین صحیح است اما اگر احتمال میدهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.
اگر حالت سابقه عدم وضو باشد نماز را رها کند و مأمومین نماز خود را ادامه میدهند.
اعلان به مأمومین لازم نيست و نماز آنها صحيح است، ولى امام جماعت بايد نماز خود را اعاده كند.
مانعی ندارد.
نظر واقف نسبت به تعیین امام جماعت شرط نیست.
گاهى هیئتامنای مسجد يا متولی آن راضى به حضور فرد معيّنى بهعنوان امام جماعت در مسجد نيستند؛ اين عدم رضايت تأثيرى ندارد. درواقع هیئتامنا و حتى متولی مسجد چنين حقّى ندارند، بلكه مردم امام جماعت را تعيين میکنند، يا هیئتامنایی كه واقعاً رضايت مردم را در نظر دارند و مردم حرف آنها را قبول دارند و حتى امام جماعت راتب نمىتواند شخص ديگرى را تعيين كند بلكه مراعات كلام او فقط استحباب دارد. البته اصل اتحاد است و باید سعى همگان بر اين باشد كه اگر اختلافى بود با مسالمت تبديل به اتحاد شود. بايد توجه داشت كه در مساجد همواره همبستگى و یکدست بودن مردم، امام جماعت و مسؤولين مسجد حرف اول را مىزند و بايد در حفظ آن كوشيد و به خاطر بعضى اختلاف سليقههاى كوچك اين مهم را كنار نگذاشت.
اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیکتر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.
بهتر است اولویت را رعایت نمایند مگر اینکه مشکل خاصی ایجاد شود.
امام راتب، حقّ خاصّی بر مسجد پیدا نمیکند و در غیاب او میتوان از امام دیگری استفاده کرد، ولی سزاوار است احترام امام راتب رعایت گردد.
در شرایط مساوى سادات مقدّمند.