نماز و روزه او در محل كار كامل است، البته اگر اين برنامه تا حدود چهار ماه ادامه يابد حكم كثيرالسفر را خواهد داشت و اگر بيش از اين مدت باشد مادامی‌که براى كار به همين صورت به آن شهر رفت‌وآمد می‌کند، آنجا وطن دوم او محسوب می‌شود.
این مورد از مصادیق اعراض قهرى است؛ و همچنین نسبت به اولادشان تا زمانى که با آن‌ها زندگى می‌کنند.
چنانچه در این مسئله تقلید نکرده باشد، می‌تواند به مرجع معروف دیگری رجوع نماید.
این‌گونه نیت کردن کفایت نمی‌کند و هرگاه قصد نداشته باشید به وطن اصلی برای اقامت مستمر در آینده نزدیک برگردید اعراض محسوب می‌شود.
منظور این است که فاصله به حدی باشد که در عرف مردم دو محل محسوب شوند.
هرگاه مسافر در محلی توقّف كند ولى نمی‌داند مدّت توقّف او چند روز است بايد نماز را شكسته بخواند، امّا بعد از گذشتن سى روز بايد نماز را تمام بخواند، اگرچه مقدار كمى بعدازآن در آنجا بماند (اگر يك ماه از ماه‌های قمرى بماند كه كمتر از سى روز باشد نيز كافى است مثلاً از دهم اين ماه تا دهم ماه ديگر).
باید تدریجاً نمازها را قضا نماید.
چنانچه برود در وطن قبلی ساکن شود یا لااقل سه ماه در آنجا باشد نماز او کامل است.
هرگاه توقّف سى روز در يك محل نباشد كافى نيست، بنابراين اگر در جايى مثلاً بيست روز بدون قصد بماند سپس ازآنجا چند فرسخ دورتر رود و بيست روز ديگر بماند نماز او شكسته است.
اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال بازنگردد، اعراض حاصل می‌شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هرچند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت‌شده است.
هرگاه توقّف سى روز در يك محل نباشد كافى نيست، بنابراين اگر در جايى مثلاً بيست روز بدون قصد بماند سپس ازآنجا چند فرسخ دورتر رود و بيست روز ديگر بماند نماز او شكسته است.
هرگاه كسى می‌خواهد نه روز يا كمتر در محلی بماند بعد از گذشتن اين مدّت باز تصميم می‌گیرد نه روز يا كمتر بماند تا سى روز، بايد نماز را شكسته بخواند، از روز سى و يكم بايد نماز را تمام بخواند.
