تا زماني که زندگي مستمر را در آنجا شروع نکرده، نماز او شکسته است و روزه ندارد مگر اینکه شامل يکي از موارد ذیل شود که در اين صورت نماز و روزه‌اش کامل است: 1 بخواهد ده روز يا بيشتر در آنجا بماند. 2 چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده) در آنجا بماند (بدون نياز به‌قصد ده روز) 3 هفته‌ای سه روز (در مدت‌زمان دو ماه يا بيشتر) به آنجا رفت‌وآمد کند يا بماند.
اگر امکان بازگشت در مدت کوتاهی باشد حکم وطن او را دارد و اگر مدت طولانی باشد نماز او در آنجا شکسته است.
عرفا صدق نمی‌کند و قاطع سفر محسوب نمی‌شود.
اعراض حاصل نشده است مگر درصورتی‌که در چهار سال آینده نیز اتصال شما قطع باشد و سالی حداقل سه چهار ماه آنجا نمانید.
اگر بعضی سال‌ها کمتر و بعضی سال‌ها بیشتر اقامت دارید نماز و روزه کامل است.
درصورتی‌که در این مسئله از ما تقلید نکرده‌اند، می‌توانند به مجتهد دیگری رجوع نمایند.
درصورتی‌که قصد اقامت مستمر ندارد و کمتر از ده روز دیگر می‌ماند شکسته بخواند.
اگر کمتر از یک سال باشد در بین راه و محل کار نمازهایش شکسته است و اگر محل کار حکم وطن وی باشد نمازش در آنجا تمام و در بین راه شکسته است.
روزه و نماز کاملی که در این فرض به‌جا آورده‌اند صحیح است ولی از این به بعد طبق حکم اعراض عمل کنند.
از زمانی که مسافت اضافه‌شده باید محاسبه کند.
