مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنین کسی مرتد است ولی مادام که تظاهر و تبلیغ نکند جان و مالش محفوظ است.‌

اگر هرگز اسلام را نپذیرفته بوده مرتد نیست ولی کافر محسوب می‌شود.

این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمی‌شود.

همسرش باید از او جدا شود و بر او حرام است و نیازى به طلاق ندارد.‌

با توجه به اینکه امام حکم آن را صادر کرده‌اند مخالفت آن حکم نمی‌توان کرد.

از زمان مسیحی شدن زن، مرد به‌اندازه عده وفات صبر می‌کند و اگر توبه نکرد از او جدا می‌شود.

اولاً آن‌ها به‌احتمال‌قوی دروغ می‌گویند و ثانیاً به فرض که چنین باشد هیچ انسان باایمانی دین خود را به خاطر دنیا تغییر نمی‌دهد.

هنگامی‌که موضوع در هرکسی ثابت شود باید به تکلیف عمل کند ولی حکم اعدام جز به دستور حاکم شرع جایز نیست یعنی اگر خود فرد مرتد بعدها توبه کند باید همسر و اموال خود را رها کند و برود.

هرگونه اهانت به مقام شامخ امامان معصوم (علیهم‌السلام) و توهین به آن بزرگواران درصورتی‌که توهین‌کننده مسلمان باشد موجب ارتداد است و اگر مسلمان نباشد در حکم ساب النبی (صلی‌الله علیه و آله) است و این‌گونه افراد در اسلام مجازات بسیار سنگینی دارند. خداوند مسلمین و مخصوصاً پیروان مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را از شر دشمنان مصون و محفوظ دارد.

نامحرم نمی‌شود، جز زن و شوهر که باید از هم جدا شوند.

مرتد محسوب می‌شود و رفت‌وآمد با او جایز نیست.

مرتد ملی چند حکم متفاوت با مرتد فطری دارد. نخست اینکه اول او را توبه می‌دهند اگر توبه نکرد حکم قتل اجرا می‌شود، دیگر اینکه اموال او میان ورثه تقسیم نمی‌شود مگر زمانی که بمیرد یا کشته شود، سوم اینکه زوجه‌اش عده طلاق نگه می‌دارد درحالی‌که زوجه مرتد فطری عده وفات نگه می‌دارد.