شک در نجاست چیزی که پاک بوده
اگر شک داشته باشیم که چیزی نجس است یا نه چه حکمی دارد؟
هرگاه چيزى پاك بوده شك دارد نجس شده است يا نه پاك است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شك دارد پاکشده يا نه نجس است.
هرگاه چيزى پاك بوده شك دارد نجس شده است يا نه پاك است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شك دارد پاکشده يا نه نجس است.
افراد وسواسى نبايد به علم و يقين خود در طهارت و نجاست توجّه كنند، بلكه بايد ببينند افراد معمولى در چه مورد يقين به طهارت يا نجاست پيدا مىكنند و به همان ترتيب عمل كنند و براى ترك وسواس، بهترین راه، بىاعتنايى است.
هرگاه گمان كند چيزى نجس شده، تفحّص و جستجو و سؤال كردن لازم نيست و اگر جستجو موجب وسواس گردد، آنهم اشكال دارد.
در مسئله نجاست یقین قطعى و صد در صد لازم است و مادامیکه چنین یقینى حاصل نشود تکلیفى ندارید و اگر یقین صد در صد حاصل شد اجتناب لازم است مگر در موارد اضطرار.
مسئله نجاست و پاکی بسیار ساده است و سفارش شده جستجو نکنند و تنها مواردی که یقین به نجاست دارید را بشورید و از روایات به دست میآید چنانچه فرد شک دارد جایی از بدن نجس شده است، لازم نیست حتّی نگاه کند تا یقین پیدا شود و یا اگر شک در ترشح نجاست دارد میتواند آب به آن محل بپاشد تا یقین حاصل نشود که نجاست ترشحشده است. یعنی حتی در مواردی که بهراحتی میتوان به طهارت و نجاست علم پیدا کرد، نیاز به تفحّص نیست هرچند در موارد دیگر مانند اطّلاع از وقت اذان، به فتوای ما، تفحّص برای کسب علم لازم است.
تا یقین به نجاست پیدا نشود محکومبه پاکى است.
این اصل هم در شبهات موضوعیه و هم در شبهات حکمیه جاری میشود.
منظور از رطوبت براى سرایت این است که وقتى دستخشک بر آن شىء مرطوب بگذارد، انسان بهآسانی آثار ترى را ببیند. احساس سردى در دست هیچ ارتباطى به رطوبت ندارد و نجاست به آن منتقل نمیشود و این سؤال دلیل وسواسى بودن شماست.
نجس بودن چيزى از سهراه ثابت میشود: اوّل آنکه انسان يقين پيدا كند، ولى گمان حتّى گمان قوى كافى نيست؛ بنابراين، غذا خوردن در بعضى از اماكن عمومی که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آنها دارد جايز است، مگر آنكه يقين به نجاست پيدا كند. دوم آنکه «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى در اختيار اوست (مانند صاحبخانه و فروشنده و خدمتكار) خبر دهد كه آن چيز نجس است. سوم دو نفر عادل و يا حتّى يك نفر گواهى دهد.