مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر شك كند كه مخرج را پاک‌کرده، بايد خود را تطهير كند، ولى اگر بعد از نماز شك كند، نمازش صحيح، امّا براى نمازهاى بعد بايد خود را تطهير كند.

اگر استبراء كرده ولى نمى‏ داند درست بوده يا نه اعتنا به شك نمى‏ كند.

هرگاه شك كند استبراء كرده يا نه بايد از رطوبت‌های مشكوك اجتناب كند.

نگه داشتن بول و غائط مكروه است، و اگر ضرر داشته باشد اشكال دارد.

فايده استبراء از منى اين است كه اگر رطوبت مشكوكى از او خارج شود و نداند منى‏ است يا يكى از آب‌های پاك، غسل ندارد و اگر استبراء نكند و احتمال دهد ذرات منى در مجرى باقى بوده و همراه بول يا رطوبت ديگرى خارج‌شده، بايد دوباره غسل كند.

فايده استبراء از بول اين است كه، مجرا را از بول پاك می‌کند، يعنى اگر آب مشكوكى بعدازآن خارج شود پاك است و وضو را هم باطل نمى‏كند، امّا اگر استبراء نكرده بايد وضو را اعاده كند و محل را بشويد.

درصورتی‌که آن را بشکنند اشکالی ندارد و درصورتی‌که سالم در محل ناپاک بیفتد اگر زحمت مهمی نداشته باشد بیرون آورند در غیر این صورت مانعی ندارد.

در موقع تخلّى بايد روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد و برگرداندن عورت به‌تنهایی كافى نيست، امّا اگر بدن روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است كه عورت را روبه‌قبله يا پشت به قبله نكند.

فعلاً وظیفه‌ای ندارند.

هرگاه مخرج غائط را با سه قطعه‌سنگ، يا كاغذ و مانند آن پاك كنند و ذرات كوچكى كه معمولاً جز با آب برطرف نمى‏شود باقى بماند، ضررى ندارد و می‌تواند با آن نماز بخواند.

استبراء عمل مستحبی است كه مردها بعد از بيرون آمدن بول انجام‏ مى‏دهند، به‌این‌ترتیب كه چند مرتبه از بيخ آلت تا بالا دست مى‏كشند و قسمت بالا را چند مرتبه فشار مى‏دهند تا باقيمانده قطرات بول خارج شود، امّا استبراء از منى آن است كه بعد از خروج منى بول كنند تا ذرات باقی‌مانده خارج شود.

ادرار کردن در حمام، کراهت دارد ولي اگر ضرورتي وجود دارد مکروه نيست.