پرداخت سهم سادات به سادات فقیر به خاطر آن است كه آن‌ها از گرفتن زكات محروم‌اند؛ بنابراين تبعيضى محسوب نمی‌شود و محروم بودن آن‌ها از زكات دلايلى دارد كه در جاى خود بیان‌شده است.
می‌تواند با اجازه حاکم شرع آن را بپردازد; یعنى درواقع به حاکم شرع وام می‌دهد که بعداً از باب وجوه با او محاسبه کند.
كسى كه از سيّد نيازمندى طلبكار است مىتواند طلب خود را از باب خمس حساب كند، ولى در مورد سهم امام بايد به اجازه حاكم شرع باشد.
احتياط واجب آن است كه سهم سادات را از خود آن مال و يا از پول رايج بدهند، نه از جنس ديگر، مگر اینکه جنس ديگر را به مستحق بفروشد سپس بدهى او را از باب خمس حساب كند.
احتیاط آن است که تحقیق کند، اگر سهم سادات است نپذیرد.
هرگاه سهم سادات بيش از نياز سادات باشد بايد آن را به مجتهد عادل داد تا در مصارف ديگرى كه صلاح مىداند صرف كند و اگر كمتر از نياز سادات باشد مىتوان از سهم امام علیه‌السلام به آن‌ها داد، بنابراين کم و زیاد بودن سهم سادات مشكلى ايجاد نمىكند.
هرگاه سهم سادات بيش از نياز سادات باشد بايد آن را به مجتهد عادل داد تا در مصارف ديگرى كه صلاح مىداند صرف كند و اگر كمتر از نياز سادات باشد مىتوان از سهم امام علیه‌السلام به آن‌ها داد، بناب راين کم‌وزیاد بودن سهم سادات مشكلى ايجاد نمىكند.
بنا بر احتياط واجب سادات نمىتوانند بيش از مخارج يك سال خود را از خمس‌بگیرند.
سادات فقيرى كه مخارج آن‌ها بر ديگرى واجب است اگر آن شخص نتواند خرج او را بدهد مىتوان به او خمس داد، مثلاً زن سيّدهاى كه شوهرش قادر به اداره زندگى او نيست مىتواند خمس بگيرد.
معمولاً نَسَب انسان در عرف از طریق پدر منشعب می‌شود، به همین جهت همیشه فامیل کودکان، مطابق فامیل پدر ثبت می‌شود و در اسلام نسب خانواده از طریق پدر است; هرچند سیادت مادر نیز سبب احترام فرزند است.
این افراد از جهاتى حكم سيّد دارند و از جهاتى ندارند. خمس نمی‌توانند بگيرند و از لباس مخصوص سادات نمی‌توانند استفاده كنند، امّا از جهاتى شرافت سيادت و انتساب به پيامبر اكرم (صلی‌الله علیه و آله) و حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) دارند.
