مسح بايد روى پوست و لمس دست بر پا باشد و مسح كردن روى جوراب (ولو نازک) و كفش فايده ندارد، مگر در حال تقيّه و اگر به واسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند آن نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد كافى است روى آنها مسح كند و اگر روى كفش نجس است، بايد چيز پاكى بر آن بيندازد و بر آن چيز مسح كند.
در وضوى ارتماسى بايد صورت و دست ها از بالابه پایین شسته شود، يعنى اگر وقتى صورت و دست ها را در آب فرومی برد قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج در آب فروبرد و اگر موقع بيرون آوردن از آب قصد وضو مى كند بايدصورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج بيرون آورد.
درصورتی که رطوبت خود را نشان ندهد می توانند از سایر اعضای وضو رطوبتی بگیرند و با آن پا را مسح کنند.
سعی کند از آب سرد استفاده کند و فاصله نیندازد که در این صورت خشک نمی شود. ولی اگر نهایتاً خشک شد از آب خارج استفاده کند و بنا بر احتیاط واجب تیمم نیز بنماید.
در فرض سؤال اشکالی ندارد.
احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست چپ مسح را انجام دهد.
كسى كه در كف دست و انگشت هایش جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده، مى تواند مسح سر و پا را با همان رطوبت انجام دهد و اگر كافى نباشد، از جاهاى ديگر وضو رطوبت مى گيرد.و اگر در موقع وضو دست تر روی جبیره نکشیده و یا رطوبت اعضای دیگر برای مسح کفایت نمی‌کند احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست دیگر مسح را انجام دهد.
جایز است، لکن گاهى از اوقات این کار که موجب اسراف است حرام است و ازاین جهت موجب اشکال مى شود.
دست مصنوعى حکم جبیره ندارد.
اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده كه برداشتن آن ممكن نيست، يا بسيار مشقّت دارد بايد به دستور جبيره عمل كند، يعنى اطراف آن را بشويد و روى آن را دست بكشد.
وضوهایی که به این صورت گرفته است باطل نیست ولی بعد از این اجتناب نماید.
