مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه وضو بگيرد بعد بفهمد آب براى او ضرر داشته، وضوى او صحيح است.

در حال وضو اشکال دارد و باید مانع را برطرف کند؛ ولی بعد از وضو اشکالی ندارد.

یکی از شرایط آب وضو مطلق بودن آن می‌باشد، بنابراین اگر با آب مضاف وضو بگیرد چه بداند و چه نداند، وضو باطل می باشد و اگر نمازی خوانده است باید دوباره بخواند.‌

در فرض سؤال اشکالی ندارد و وضو صحیح است.

هرگاه آب به مقدار كم براى او ضرر ندارد بايد با همان مقدار وضو بگيرد، يا مثلاً اگر آب سرد ضرر دارد بايد آب را گرم كند.

درصورتی که مانع قابل توجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند؛ ولی نماز مأمومین صحیح است؛ اما اگر احتمال می دهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.

اگر غير از آب مضاف آب ديگرى ندارد بايد تيمّم كند و اگر آب مضاف او آب گل‌آلود است چنانچه وقت دارد، بايد بنا بر احتیاط واجب صبر كند تا آب صاف شود.‌

این مقدار برای وضو مانعی ندارد.

یقین مکلَّف کفایت نمی کند و در نماز طهارت شرط واقعی و ملاک می باشد، بنابراین باید وضو و عبادتی را که انجام داده تکرار نماید.

چربی های معمولی و کم، مانع از رسیدن آب به موی سر نیست و در صورت مانع بودن لازم است بيخ موها يا پوست سر که روغن و مانند آن ندارد را مسح کنند.

آب وضو و فضايى كه در آن وضو مى گيرد و جايى كه آب وضو در آن می ریزد و ظرف آن بنا بر احتياط واجب مباح باشد، بنابراین وضو با آب غصبى يا آبى كه معلوم نيست صاحبش راضى باشد، بنا بر احتیاط واجب باطل می باشد.

در فرض سؤال لازم است بيخ موها يا پوست سر که روغن و مانند آن ندارد را مسح کنند.