اگر در اوقات نماز به مقدار حداقل يك تيمم و نماز وقت داشته باشد بايد نماز را بخواند و اگر فرصت به اندازه كافى است بايد بدن را طاهر كند و غسل كند و نماز را بخواند و در صورت شک بین تیمم و غسل باید تیمم نماید و نماز بخواند، اگر به هر دليل نماز را نخواند در حالى كه به ميزان يك تيمم و نماز فرصت داشته و دوباره خون ببيند بايد بعد از ايّام حيض نمازش را قضا كند.
در فرض سؤال، روزی دو سه بار وارسی کردن کافی است.
در صورتی که علامتی برای لکه بینی وجود نداشته باشد غسل او صحیح است و نماز و روزه هایش نیز صحیح می باشد.
هرگاه زن در اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز پاك باشد و نماز نخواند و حائض شود، آن نماز را بايد بعداً قضا كند و در اندازه وقت براى انجام واجبات بايد ملاحظه حال خود را نمايد، مثلًا براى مسافر به اندازه دو ركعت و براى حاضر، به اندازه چهار ركعت و كسى كه وضو ندارد، وقت وضو را نيز بايد در نظر بگيرد و همچنين تطهير لباس و بدن و اگر فقط به اندازه خود نماز وقت داشته باشد احتياط واجب ، قضا كردن نماز است.
آزمایش مزبور چیز ساده اى است، که نه خوف ضرر دارد و نه مزاحمتى براى بکارت، بلکه با مختصر پنبه یا دستمال کاغذى مى توان آزمایش کرد.
مسأله دو صورت دارد، اگر ثابت شود که خون مربوط به زخم یا دمل و رحم است غسل ندارد و طبق معمول باید وضو بگیرد و نماز بخواند و اگر خون مربوط به عوارض رحم بوده باشد استحاضه است و طبق وظیفه ی زن مستحاضه عمل می کند، البته اگر با ايام عادت مصادف شد خوني که احتمال مي دهد مربوط به عادت باشد و جريان داشته باشد (نشانه هاي خون حيض را داشته باشد) حکم حيض را دارد.
معمولا در این موارد پاک پاک نمی شوند و تجسس لازم نیست و هر کجا به مشقت می افتند می توانند تیمم کنند و نماز بخوانند.
اگر یقین دارد تا قبل از گذشتن وقت عذر او برطرف می شود و امکان غسل است بنابر احتیاط واجب صبر نماید و بعد از غسل نماز را بخواند و الا چنانچه بتواند تیمّم مى کند و نماز خود را با همان حال انجام مى دهد، اما اگر نتواند تیمّم کند و وقت تنگ است نماز را بنابر احتیاط واجب با همان حال مى خواند و بعد قضا مى کند.
تا زمانی که خون به صورت خون حیض باشد نماز و روزه را ترک می کند تا یقین کند که به مقدار ایام حیض او رسیده است و در صورت شک باید مقدار کمتر را بگیرد.
اگر خون یا لکه، در ایام عادت باشد حیض حساب کند و روزه را ترک کند و اگر اینطور نیست استحاضه محسوب می گردد. ضمنا چنانچه بعداً اگر روشن شد که حیض است روزه را قضا کند.
احتیاط واجب آن است که هر دو را ترک نماید.
اگر یقین دارد که حیض او تمام شده است به حکم استحاضه عمل نماید.
