در صورتى که در مسجد نباشد، و نیّت نماز نکنند مانعى ندارد؛ هر چند بظاهر همراه جمعیّت بصورت نماز برخیزند.
تمام عبادتهايى كه با وضو يا غسل يا تيمّم انجام مى شود، مانند نماز و روزه و طواف خانه خدا، برای زن حائض حرام می باشد؛ ولى به جا آوردن عباداتى كه طهارت در آن شرط نيست مانند نماز ميّت مانعى ندارد.
این حکم شامل صورت عمد است و شامل فراموشی و غیر اختیاری نمی باشد.
در صورتى که ضرورتی وجود داشته باشد مانعی ندارد.
چنانچه در ایام عادت ماهانه نزدیکی صورت بگیرد علاوه بر این که زن و مرد مرتکب گناه شده اند، بهتر است مرد کفاره بدهد (اختصاص به مرد دارد) و كفّاره آن، در ثلث اوّل روزهاى حيض، يك مثقال طلاى سكّه دار، يا قيمت آن است (مثقال شرعى 18 نخود مىباشد) و اگر در ثلث دوم باشد نيم مثقال و اگر در ثلث سوم باشد يك چهارم مثقال است. بنابر اين، اگر ايّام عادت شش روز باشد دو روز اوّل يك مثقال، دو روز وسط نيم مثقال و دو روز آخر يك چهارم مثقال شرعی كفّاره دارد.
مثقال شرعی حدود (سه و چهار دهم) گرم است.
مادامی که یقین به دخول ندارند، کار حرامى انجام نشده و کفّاره اى ندارد.
نزديکي(دخول) با همسر در ايام عادت ماهيانه (حتي اگر لکه کمرنگي ببيند) بر مرد و زن حرام است اما لذتهاي ديگر و بازی کردن با همسر مانعي ندارد و کفاره هم ندارد.
در فرض سؤال، خروج منی شرط نمی باشد و چنانچه به مقدار ختنه گاه و بیشتر دخول شود مرتکب امر حرام شده اند.
کفاره تنها بر مرد مستحب می باشد و زن باید از گناه خود توبه نماید.
هرگاه نزديكى را تكرار كند مستحب است كفّاره را نيز تكرار كند.
