مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

غسل دادن میّت مسلمان و کفن کردن او واجب است ولى دو گروه از این حکم مستثناء هستند:اوّل: شهیدان راه خدا یعنى کسانى که در میدان جهاد در راه اسلام، همراه پیامبر(صلى الله علیه وآله) یا امام معصوم(علیه السلام) یا نایب خاصّ او کشته شده اند، همچنین کسانى که در حال غیبت امام زمان(ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته مى شوند، خواه مرد باشند، یا زن، بزرگ باشند و یا کودک، در این گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نیست، بلکه باید آنها را با همان لباس هایشان بعد از خواندن نماز دفن کنند.     دوّم: کسانى که قتل آنها به عنوان قصاص یا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آنها دستور  مى دهد مراسم غسل میّت را خودشان در حال حیات انجام دهند و سه غسل را طبق رساله عملیّه      به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمتهاى سه گانه کفن را یعنى لنگ و پیراهن را مى پوشند و      مانند میّت حنوط مى کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آنها مى پوشانند و نماز بر آنها      خوانده و به همان حال دفنشان مى کنند و لازم نیست خون را از بدن و کفن آنها بشویند، حتّى اگر      بر اثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نیست.

غسل و تيمّم ساقط مى شود.

در فرض سؤال، غسل و کفن و دفن به صورت مسلمانان ندارد.

غسل ندارد و در قبرستان مسلمانها هم دفن نشود.

هرگاه به هر علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.

غسل لازم نیست.

در جنگهاى امروز كه ميدانهاى جنگ وسعت دارد و گاه كيلومترها يا فرسخها مسافت را در بر مى گيرد و گلوله هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى رسد، تمام اين صحنه كه مركز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب مى شود، ولى اگر دشمن بوسيله بمباران افرادى را دور از جبهه هاى جنگ به قتل برساند(حکم عدم وجوب غسل و کفن) در مورد آنها جارى نيست.

این حکم فقط شامل كسانى است كه در ميدان جنگ كشته شده باشند، يعنى پيش از آن كه مسلمانان به او برسند جان داده است، امّا اگر به او برسند و زنده باشد، يا به صورت مجروح او را از ميدان جنگ خارج سازند و در بيمارستان يا غير آن از دنيا برود، گرچه ثواب شهيدان را دارد ولى باید غسل و کفن شوند.