در فرض سؤال استفاده از آن‌ها جایز نیست و اگر کسی اطلاع ندارد به او اطلاع دهند.
می‌تواند مهر را روی دست بگیرد و یا با اشاره سجده کند.
هرگاه پيشانى را سهواً برجایی بگذارد كه از محل زانوها يا انگشتان پا بيش از چهار انگشت بسته، پست‌تر و بلندتر باشد، اگر بلندى به حدّى است كه به آن سجده نمی‌گویند بايد سر را بردارد و روى چيزى بگذارد كه بلندى آن از چهار انگشت بسته كمتر است، امّا اگر به‌قدری است كه سجده به آن می‌گویند واجب است پيشانى را از روى آن به روى چيزى بكشد كه به‌اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است و اگر كشيدن پيشانى ممكن نيست، احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند.
هرگاه در پيشانى دمل و مانند آن باشد و نتواند آن را بر مهر و مانند آن بگذارد می‌تواند مهر را در کنار پيشانى يا در هر دو طرف قرار دهد و مهر را در هر دو طرف آن‌قدر از زمين بلند كند كه دمل در وسط آن قرار گيرد به‌شرط اينكه از چهار انگشت بسته بلندتر نباشد و هرگاه دمل يا زخم تمام پيشانى را گرفته باشد بايد به يكى از دو طرف بيرون پيشانى سجده كند و اگر ممكن نيست چانه را بر مهر می‌گذارد و اگر آن‌هم ممكن نيست هر جاى از صورت كه ممكن شود بر مهر بگذارد و اگر به هيچ جاى از صورت ممكن نشود بايد بهاندازهاى كه می‌تواند خم شود.
احتیاطاً نماز را اعاده کند ولی اگر می‌داند بی‌اختیار بوده اشکال ندارد.
با توجه به اینکه مسمای سجده محقق شده است، نمازهای سابق صحیح است.
اگر به خاطر تقیه و یا جاهل قاصر بودن این کار را کرده نمازهای سابق صحیح است.
معمولاً مهر اگر در بین دو ابرو بگذارند مقداری از پیشانی را نیز در برمی‌گیرد و نماز صحیح است.
مویی که مانند موی سر قابل کنار زدن نیست مانع محسوب نمی‌شود و درصورتی‌که وظیفه او سجده کردن بر چانه باشد و چانه ریش داشته باشد اشکال ندارد.
هرگاه در سجده اوّل مهر به پيشانى بچسبد بايد آن را براى سجده دوم از پيشانى جدا كند و اگر به همان حال به سجده دوم رود اشكال دارد (منظور این است که نماز را تمام نموده و دوباره بخواند)، البته اگر سهواً باشد و مهر جدا نشود، سجده صحیح است.
