باید طوری ادا کنید که درصورتی‌که مانعی نباشد خودتان بشنوید.
منظور از بلند خواندن آن است که زنگ و جوهر صدا آشکار باشد و آهسته مانند صداهای درگوشی.
نماز درست است ولی مرتکب مکروه شده است.
خواندن در ذهن کفایت نمی‌کند بلکه باید با زبان اذکار ادا شود.
بايد قرائت و ذكر نماز را صحيح بخواند و اگر نمىداند ياد بگيرد، امّا كسانى كه نمىتوانند تلفّظ صحيح را ياد بگيرند بايد همان‌طور كه مىتوانند بخوانند و براى چنين اشخاصى بهتر است كه تا مىتوانند نماز خود را با جماعت به‌جا آورند.
هرگاه كسى در قرائت و ذكر نماز صداى خود را بيش از حدّ معمول بلند كند و با فرياد بخواند نمازش باطل است.
اگر جاهل قاصر بوده، نمازهای سابقش صحیح است.
رعایت اعراب و مخارج حروف لازم است ولی رعایت دقائق تجویدی لزومی ندارد.
هرگاه يكى از كلمات حمد و سوره يا ذكرهاى ديگر نماز را نداند، يا زیروزبر آن را غلط بخواند، يا حرفى را به حرف ديگرى تبديل كند، مثلاً به‌جاى (ض) (ز) بگويد به‌طوری‌که ازنظر لغت عرب غلط باشد، نماز او باطل است.
بلند خواندن بسم‌الله واجب نیست، اگر بسم‌الله هر دو را بلند قرائت کند مانعی ندارد و ما معتقدیم مستحب است.
همين اندازه كه در عرف عرب صدق قرائت صحيح كند كافى است.
